Onhandelbaar? 'Misschien is Stijn in onze klas wel helemaal niet zo druk'

2 november 2016

Mirjam den Heijer wordt door de schoolleider geroepen. Hij vertelt haar en een collega dat zij er allebei een nieuwe leerling bij krijgen. Het zijn broer en zus. Het meisje Isa komt in groep 6 en de jongen Stijn in haar groep 4. Deze jongen konden ze op zijn oude school niet meer 'handlen'. Mirjam krijgt te horen dat hij de volgende dag al komt wennen en merkt dat ze - naast haar nieuwsgierigheid - ook een beetje bang is. Wat gaat dit met de groep doen? Haar blog over haar kennismaking met Stijn.  'Misschien is hij in deze klas wel helemaal niet zo druk.’ 

Het meisje Isa komt in groep 6 en de jongen Stijn in groep 4. Lisa is een heel gevoelig meisje en haar moeder is best wel bang voor haar welzijn. Redt zij het wel in een nieuwe klas, zo midden in het jaar?  Stijn is een heel ander verhaal. Hij heeft vermoedelijk ADHD, concentratieproblemen, loopt wat achter met lezen en hij is de reden van deze verhuizing. Zij kunnen hem niet meer ‘handelen’ op de andere school. Zijn ouders waren na anderhalf jaar stuk gelopen op de communicatie met school en in een patstelling geraakt. Ik krijg te horen dat hij de volgende dag al komt wennen.

Ik heb aan het begin van het jaar ook een ander meisje gehad van die school, Fleur. En ik moet meteen aan haar denken. Zij is daar weggegaan om bij ons opnieuw te beginnen. Zij moet hem wel kennen en ik ben benieuwd hoe zij op deze nieuwe situatie zal reageren.
In januari was mijn groep wederom opgeschud door de komst van een nieuwe leerling, Brandy. Zij kwam ook van een andere school, in Montfoort, omdat zij daar haar hele schoolcarrière gepest is. Zij kwam heel onzeker binnen en overschreeuwde letterlijk de hele klas. Inmiddels is ze rustiger geworden en heeft ze haar plekje gevonden binnen de groep.

Ik ben heel benieuwd - en ook een beetje bang - wat dit nu met de groep zal gaan doen.

Ik ga op zoek naar een tafel en een stoel en zorg dat Stijn de volgende dag meteen kan beginnen. De volgende dag licht ik de moeder van Fleur in dat in de middag Stijn komt wennen. Ik vraag haar ook hoe de relatie tussen hem en Fleur was. Moeder reageert met: ‘Nu moeten ze niet allemaal deze kant opkomen, anders had ik Fleur hier ook niet hoeven brengen.’ Maar kan ik ze naast elkaar zetten of juist niet? Ik besluit het aan Fleur zelf te vragen. Zij reageert dat Stijn wel een heel druk jongetje is. Waarop ik zeg: ‘Misschien is hij in deze klas wel helemaal niet zo druk.’ Maar zij zit liever niet naast hem ‘zo meteen in het begin’.

Het is zo ver, Stijn arriveert. Vanonder een rode kuif kijken een paar onzekere ogen die alle kanten opschieten in een gezicht vol sproeten mij aan. Ogen die niets willen missen. Ik stel mijzelf voor en hij gaat lekker zitten. We praten eerst wat met elkaar of hij al kinderen uit de klas kent. Er zijn er een paar die hij van gezicht kent, van de judo of muziekles. Zo leren we elkaar vast een beetje kennen. Hij blijft uiteindelijk maar een uurtje. We spelen nog een paar spelletjes met de hele klas en dan is het al weer tijd.

Stijn kijkt even onwennig om zich heen en loopt dan weg. Ik roep hem achterna dat hij gerust nog even terug kan komen met zijn moeder of zus. Dat bleek een goede zet, want even later komen zowel moeder als zus even kijken naar het lokaal waar Stijn zat. Moeder vraagt aan mij of ik nog gegevens van Stijn wil hebben, zijn rapport en zo. Ik wil dit nog niet inzien, ik wil hem eerst even zelf ervaren. Ook zeg ik tegen moeder dat ik niet van plan ben om Stijn een koptelefoon in de klas op te zetten. Deze had hij regelmatig op om zich te kunnen concentreren en zijn tafel zat zo vol pictogrammen geplakt dat het net een stripboek was.

Moeder reageert heel opgelucht dat ik Stijn de kans geef om met een schone lei te beginnen. Ondertussen kruipt Stijn over de grond en neust in mijn kasten. Normaal vind ik dat niet goed en fijn als kinderen dit doen, maar nu zie ik het gebeuren en laat dit toe. Later bedenk ik dat het net een puppy was. Nieuwsgierig zijn omgeving verkennend.

Als ik tot slot aan Stijn vraag of hij nog iets wil weten van mij of over de klas zegt hij: ‘Mogen we hier in de klas ook nog wel eens spelen?’ Zijn ogen haken zich voor het eerst vast in de mijne, terwijl hij wacht op mijn antwoord. Ik antwoord dan: ”Ja Stijn, al dat speelgoed waar je net naar hebt gekeken in die kast, daar mag je allemaal mee spelen.’

Opgelucht laat hij zijn adem lopen kijkt zijn moeder aan en vraagt: ”Gaan we?”.

Hij zit nu sinds een paar weken in groep 4 en het gaat hartstikke goed. Hij ziet alles, is heel ondernemend en behulpzaam en wat zijn ogen zien, maken zijn handen. En Fleur zegt zelf tegen Stijn: ‘Je bent hier veel liever dan op die andere school, hé.’

Mirjam den Heijer is leerkracht op De Hobbitstee in Montfoort - een van de scholen van Stichting Onderwijs Primair en rondde het traject Pedagogische tact af.