Het is goed om af en toe stil te staan bij wat je hebt en dat te koesteren. En wat we hebben is een school met kinderen én ouders. Deze twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat is mooi, maar zeker niet altijd makkelijk. Want het betekent dat je samen moet werken, dat je elkaar nodig hebt. Ook in omstandigheden waarin het soms lijkt alsof er tegengestelde belangen zijn. Of op momenten dat er iets niet goed gaat met kinderen of met leerkrachten.

Geen probleem zolang we samen hetzelfde doel voor ogen hebben: een goede veilige uitdagende plek waar kinderen zich kunnen en mogen ontwikkelen.

Waar het volgens mij bij ouderbetrokkenheid en -participatie om draait is de kunst om het moeten, in mogen om te zetten. Dat het om een samenwerking gaat waar we alledrie - kind, ouder en school - baat bij hebben. Met altijd in ons achterhoofd de mens voor wie we het eigenlijk allemaal doen: onze leerlingen, uw kinderen, het kind! Dat is anders dan een hobby of sport, omdat dit op de eerste plaats voor onszelf is. Zelf gekozen en uitgezocht. Een leuk tijdverdrijf dat je doet om er in de eerste plaats plezier aan te beleven.

Ik durf met zekerheid te beweren dat een betrokken ouder een positieve bijdrage levert aan de prestaties en talenten van kinderen. In augustus 2014 gaat het Passend Onderwijs van start. Ouders en school gaan een partnerschap aan. Ook hier zal er gewerkt worden vanuit de attitude dat we de handen ineen slaan om goed onderwijs te verzorgen. Ten einde de school een plek te laten zijn waar ieder kind zich optimaal kan en mag ontwikkelen. We werken vanuit het vertrouwen in die ontwikkelkracht van onze leerlingen/jullie kinderen, waarbij de leerkracht de basis is.

Kinderen zijn er niet voor ons, wij zijn er voor de kinderen. En we zijn met ‘veel’. Veel hulp, bij allerlei activiteiten en ondersteuning. We zijn allemaal schakels in een proces dat zorgt voor goed en uitdagend onderwijs. Iedere bijdrage is er één en ieder doet wat er binnen zijn of haar vermogen ligt. Niets is vanzelfsprekend en dient dus te worden opgemerkt. Gewoon omdat we willen dat we een beroep op elkaar blijven doen.

We sluiten samen het jaar af en we hebben veel bereikt, bergen verzet. Ik weet dat het als een cliché klinkt als ik zeg; 'Het had niet zonder jullie gekund.' We hebben jullie nodig, we hebben elkaar nodig voor een stukje afstemming, hulp en wederzijds begrip. We hebben geen antwoord op alle vragen, op alle verschillen.  We maken fouten, vergeten dingen maar we leren ervan en werken heel hard om er iets ‘moois’ van te maken.

Voor jullie kinderen, voor onze leerlingen.

Ouderbetrokkenheid en -participatie is ons veel waard en we koesteren het.

Karin Donkers blogt regelmatig over haar onderwijspraktijk op haar eigen blog en binnen het collectief Onderwijswijven. Ze is schoolleider op de Cocon in Alkmaar, een school voor ontwikkelingsgericht onderwijs (OGO).