'Kinderen zijn als nat cement. Alles wat daar op valt, maakt een afdruk'
3 oktober 2014
Zo klein en aarzelend komen ze aan het handje van hun vader en moeder de school binnen. Karin Donkers heeft altijd met ze te doen. Het kan niet anders dan dat het een grote indruk moet maken. De eerste schooldag voor een soms nog driejarige peuter. Haar blog, vanuit het perspectief van een kleuter: 'De eerste indruk, mag ik er zijn, voel ik me welkom en veilig?'
Moeders praten er al weken samen over. De een is er echt aan toe en de ander heeft heel veel moeite met het lege huis en het loslaten. Maar hoe zou het voor het kind zelf zijn? We kunnen niet in de hoofdjes kijken van deze kleine minimensjes. Ze zijn vaak nog niet instaat om hun gevoelens onder woorden te brengen. We zullen het niet weten, maar soms laat ik mijn gedachten even de vrije loop en probeer ik te bedenken hoe het is om de school binnen te komen, de klas in te stappen en vervolgens helemaal alleen gelaten te worden. De eerste indruk, mag ik er zijn, voel ik me welkom en veilig?
Het schoolplein is vol met gillende kinderen
Ik houd de hand van mijn mama stevig vast
Op mijn rug de rugzak die ik kreeg van oma
De beker erin is gevuld met appelsap
Twee jongens rennen rondjes om me heen
Ik klem mezelf vast aan de been van mama
De bel gaat en iedereen komt in beweging
We lopen allemaal tegelijk naar dezelfde deur
Ik krijg een duw in mijn rug en val naar voren
Mama trekt me bij de arm weer omhoog
We zijn bij de deur en stappen over de drempel
Het is druk in de gang met veel pratende ouders
Ik zie veel jassen en heel veel verschillende billen
Mijn jas gaat uit en mama hangt hem op een haakje
De beker mag uit de tas en de tas mag op de kapstok
We slalommen door de gang naar het klaslokaal
In de deuropening staat een mevrouw, het is de juf
Ze praat met een meneer maar kijkt dan naar mij
Ze loopt naar me toe en zakt door haar knieën
Ze is plotseling even groot als dat ik en dat is fijn
“Dag Lisa zegt ze, wat fijn dat je er bent.”
Ik voel dat ik warm word, mijn wangen gloeien
“Kom maar mee, dan gaan we een stoeltje zoeken.”
Ze geeft me een hand en ik laat die van mama los
Even kijk ik om en zie dat mama achter ons aan loopt
Juf loopt naar de kring en zegt dat ik daar mag zitten
Op een bank, niet alleen maar naast een jongetje
Hij kijkt me aan, schuift wat op maar zegt niets
Mama geeft me een kus en opeens slaat de paniek toe
Ze zal me hier toch niet alleen laten, de hele ochtend?
Ik voel mijn tranen branden achter mijn oogleden
Mama geeft een aai over mijn bol en een kushand
Ze loopt de klas uit, kijkt nog een keer om en ze is weg
Dan lukt het me niet meer om de tranen tegen te houden
Dikke druppels stromen over mijn wangen naar beneden
Naast me legt een jongetje zijn hand op mijn knie
Ik kijk hem aarzelend aan en hij glimlacht naar me
Ik voel dat ik rustiger word en kijk om me heen
Allemaal kinderen van dezelfde leeftijd zitten in de kring
Dan begint juf te praten en ik stop met huilen en kijk
“We hebben een nieuw meisje in de klas, ze heet Lisa.”
Weer voel ik de warmte op mijn wangen, maar niet erg
Iedereen kijkt mijn kant uit en hun ogen lachen naar me
“Welkom Lisa, we zijn blij dat je bij ons in de klas komt.”
“Als we straks gaan spelen, laten we alles in de klas zien.”
“Als je vragen hebt, kom je lekker naar me toe, is dat oké?”
Ik knik met mijn hoofd en voel dat ik rustiger word
Juf heeft een vriendelijke stem en lieve ogen
Het is tijd om te gaan spelen en de kinderen kiezen
Hoe gaat dat en wat moet ik gaan doen en met wie?
Ik word gelukkig niet alleen gelaten maar krijg een maatje
Hetzelfde jongetje dat daarnet zijn hand op m’n knie legde
Samen gaan we de hele school bekijken, zelfs boven
Best spannend, maar het jongetje dat Thijs heet is lief
Hij speelt met me en helpt me met de rits van mijn jas
Samen wandelen we om 12 uur naar de papa’s en mama’s
Ik ben moe en gaap een keer als mama me omhelst
“Was het leuk?” Ik knik met mijn hoofd en gaap nog eens
Mijn hoofd op haar schouder, de moeheid overvalt me
Mijn eerste dag, een dag vol indrukken en ik ben moe
Morgen ga ik weer naar school en Thijs zal er dan ook zijn
Ik kan dan zelf de klas vinden, de kapstok en het toilet
Ik ben niet alleen en ze vinden het fijn dat ik er ben.
Zachtjes vlei ik mijn hoofd op mama schouders
Mijn duim verdwijnt in mijn mond en mijn adem wordt rustiger
Karin Donkers is schoolleider op een school voor OntwikkelingsGericht Onderwijs
Twitter @kardonsch
Reacties