Stichting Nivoz logo
Sterkt leraren, schoolleiders en betrokkenen bij de uitvoering van hun pedagogische opdracht

Nivoz platform hetkind

‘Juf, gaan we vandaag weer die lieve woorden zeggen?’

1 maart 2017

Het is vandaag 1 maart, Nationale Complimentendag. Maar hoe vaak geef jij eigenlijk een compliment? Ben je je daar bewust van? Manon Ende is aan het werk met kleuters als ze spontaan het idee krijgt om elkaar complimenten te gaan geven. Eerst moet ze uitleggen wat dat dan zijn, en waarover de complimenten zouden kunnen gaan, maar dan komen de kinderen al snel los.

Een regenachtige maandagmorgen… Het is kwart over tien, tijd om wat te gaan drinken en fruit te eten met de kleuters uit de groep.

De tassen worden van de gang gehaald en er komen vrolijk gekleurde bekers en bakjes tevoorschijn. De kinderen laten aan elkaar zien wat ze mee hebben, zijn teleurgesteld of juist verrast bij het zien van de lekkere banaan/druiven of appel die in hun tas zit. Ik zie verrukte gezichten en hoor kreten zoals ‘Yes, een banaan!! Dat vind ik zo lekker!’ En ook teleurstelling ‘O, nee… heeft mama weer druiven mee… die wil ik niet!’ We zingen een liedje en gaan dan lekker eten en drinken.

Ik draai doppen open, help met het zoeken van kwijtgeraakte rietjes en leer dat het beter is om kleine hapjes van een banaan te nemen, in plaats van een helft tegelijk in je mond te stoppen. Ondertussen wordt er lekker gekletst en gegeten.

Als de kinderen bijna klaar zijn krijg ik een idee. Complimenten… zouden de kinderen weten wat dat is? Ik besluit het gelijk te bespreken. ‘Weten jullie wat een compliment is?’ Een aantal kinderen zijn stil en lijken het niet te weten. Toch krijg ik ook reacties: ‘Ehm… dat je aardig doet?’ ‘Dat je lieve dingen zegt?’

‘Ja, dat klopt helemaal!’ reageer ik enthousiast.

‘Laten we elkaar vandaag een compliment geven. Omstebeurt. Dan mogen jullie allemaal een compliment geven aan het kindje wat naast je zit. Dat zijn lieve en aardige dingen die je kunt zeggen tegen de ander.’

We bespreken waar je complimenten over zou kunnen geven en de kinderen beginnen als enthousiast te wiebelen op hun stoelen. ‘Oke, zullen we bij jou beginnen, Amy?’ vraag ik.

Amy kijkt me aan, haar groene ogen deels verstopt achter de donkere bruine krullen. Amy knikt en kijkt naar haar buurman. ‘Je hebt een leuke tas!’ zegt ze dan. Haar buurman krijgt een grote lach op zijn gezicht. Even kijken ze elkaar aan, dan mag deze jongen een compliment geven. Hij kijkt de jongen naast hem aan en zegt ‘Mooie beker!’ Ook hier zie ik een moment van contact, een glimlach, een gevoel van trots en dankbaarheid…

Mooi om te zien wat het effect is van een compliment. We gaan de hele kring rond, totdat iedereen een compliment heeft gegeven en gekregen. De kinderen lijken direct een stuk vrolijker en lachen met elkaar. Wat mooi om te zien!

Dan is het tijd om naar buiten te gaan. Buiten spelen we tikkertje en hoor ik nog een paar keer complimenten om me heen. ‘Mooie jas!’ ‘Leuke schoenen!’

Ik krijg er een warm gevoel van. Wat heb ik toch leuk werk!

En… er is ook nog wat werk aan de winkel. Want… de complimenten die kinderen geven zijn veelal hetzelfde en gericht op uiterlijke kenmerken of spullen die je hebt. Ik voel dat ik de kinderen wil meegeven dat je ook andere complimenten kunt geven. Complimenten die een stap verder gaan en dieper binnen komen…

Ik wil kinderen het gevoel geven dat zij goed zijn zoals zij zijn… en ik wil hen de ruimte geven om binnen een veilige sfeer en vertrouwde groep te groeien en te ontwikkelen. Hoe leuk is het als dit kan door het geven van complimenten? Want echt… het is zo waardevol om te zien wat er dan ontstaat! Bij het kind, bij de groep, bij jezelf… Krachtige houdingen, contact, plezier, groei…

Hoe dan ook… ik vind complimenten super om mee te werken. En niet alleen ik… ook de kinderen waar ik mee werkt, zo blijkt. Een week later ben ik namelijk weer in deze klas. Amy, het stille en teruggetrokken meisje, komt naast me zitten en schuift haar stoel steeds een stukje dichter bij. Dan fluistert ze in mijn oor ‘Juf, gaan we vandaag weer die lieve woorden zeggen?’

Manon Ende werkt als docent pedagogiek en docent kindercoach en helpt in haar eigen bedrijf, Stoere Stappen, kinderen van gescheiden ouders om de scheiding te verwerken en om te gaan met de nieuwe situatie. Samen met haar collega Daphne Hoogendoorn ontwikkelde zij het Complimentenspel, dat je kunt kopen via bol.com.


 

Reacties

0
Login of vul uw e-mailadres in.


Er zijn nog geen reacties
Delen:
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief