‘Ik schrijf je vandaag omdat ik wil dat je beseft dat ik ook ooit jou was’

23 januari 2017

Ze zit in het vierde jaar van de PABO, en dus is het moment dat Tessa Otten haar eigen klas krijgt waarschijnlijk niet heel ver weg meer. Haar eigen klas, voor wie zij dan een nieuwe juf is, een juf die de kinderen nog niet kennen en van wie ze nog niet weten wat ze kunnen verwachten. Iets dat sommige kinderen misschien wel onzeker maakt. Aan die kinderen schreef Tessa een brief, die ze graag met ons deelt.

Lieve (toekomstige) leerling,

Wat is het toch eigenlijk gek. Als je een nieuwe stofzuiger koopt krijg je er vaak een gigantische gebruiksaanwijzing bij, maar als je een nieuwe juf krijgt moet je zelf maar uitzoeken hoe het allemaal werkt. Daarom schrijf ik deze brief aan jou.

Misschien lig je ‘s nachts wel te woelen en te draaien in je bed, als je weet dat er morgen een nieuwe juf komt. Misschien vind je het heel spannend om weer opnieuw te wennen en ben je zelfs een klein beetje zenuwachtig. Wat gaat er allemaal gebeuren dit schooljaar? Zal het wel gezellig worden? Hoeveel ga ik leren? Maak ik vrienden of juist ruzie? Één ding moet je weten: ik vind het ook best wel spannend als ik voor het eerst jouw vertrouwde klaslokaal binnen kom lopen.

Ik herinner me nog hoe het was wanneer ik vroeger een nieuwe juf kreeg. Dan zat ik urenlang met twee blonde staartjes, met wiebelende beentjes onder de tafel, over mijn brilletje naar de juf te turen. De kat uit de boom kijken, noemen ze dat. Volgens mij zit diezelfde kat nog steeds in diezelfde boom, want tegenwoordig doe ik nog steeds hetzelfde als ik ergens nieuw ben. Ik schrijf je vandaag omdat ik wil dat je beseft dat ik ook ooit jou was. En andersom schrijf ik ook om mezelf er aan te herinneren hoe het was om in jouw schoenen te staan.

Ik weet dat het soms knap lastig kan zijn om lang stil te zitten op je stoel. Sommige kinderen kunnen dat heel goed, misschien vind jij dat niet fijn. Dan denk ik aan die keren dat ik om 16.10 nog op de Fontys in de collegebanken zat, dat m’n rug pijn deed en m’n ogen bijna dichtvielen. Ik weet dat het niet altijd leuk is en ik probeer je zoveel mogelijk te laten bewegen, maar soms moet je ook even goed oefenen. Weet dat ik alles zal doen wat binnen mijn macht ligt om je nóg slimmer te maken dan je al bent.

Ik wil niet dat je opgeeft als iets niet lukt. Niet de eerste keer, niet de tweede keer, eigenlijk nooit. Fouten maken hoort bij leren. Je kunt veel meer dan je in eerste instantie denkt.

Besef dat je altijd goed moet luisteren naar de complimentjes die ik je geef. Bewaar ze goed en doe je best ze niet te vergeten. Ik meen ze namelijk oprecht. Of ik nu zeg dat je netjes kan schrijven, dat ik het knap vind dat je die lastige rekensom zo goed hebt gemaakt of dat je de beste voetballer van de klas bent. Ik heb je talent gezien en dat mag worden gezegd. Je mag er trots op zijn want je hebt het helemaal zelf bereikt. Ik geloof erin dat jij, zolang je niet opgeeft, jouw talenten kan ontwikkelen tot aan de maan.

Accepteer dat ik soms een beetje moe ben, geen zin heb, geïrriteerd ben, de slappe lach heb of de hele tijd liedjes zing. Ik vind het belangrijk om echt te zijn bij je. Ik zou de hele dag kunnen acteren maar dat heb jij wel door. Jij bent echt niet gek. Ik zal voor jou hetzelfde doen, omdat ik weet dat je je niet altijd hetzelfde kan voelen. Ik begrijp dat je verdrietig bent als papa en mama gaan scheiden of dat je moe bent omdat je voor je jongere broertje zorgt. En als ik het niet weet, vertel het me. Alleen zo worden we een team.

Praat met me. Vertel me álles. Ik wil graag weten wat je in het weekend hebt beleefd, dat je bij opa en oma hebt gelogeerd, dat je zus een cavia heeft gekregen en dat je bijna kampioen bent geworden. Het spijt me dat ik niet altijd veel tijd heb om naar je verhalen te luisteren, maar dat wil niet zeggen dat ik ze niet wil horen.

Begrijp dat ik niet iedereen hetzelfde kan behandelen. Jullie zijn nou eenmaal allemaal anders. Één van de mooiste dingen die ik heb geleerd de afgelopen tijd is: het gelijk behandelen van ongelijken is net zo oneerlijk als het ongelijk behandelen van gelijken. Sommige kinderen mogen iets anders. Ze mogen bijvoorbeeld een brief naar de directeur brengen of thee halen. Sommigen hebben een wiebelkussen en anderen krijgen een andere stempel. Dat is niet erg want ik weet heus wel dat jij ook je best doet.

Ik maak soms fouten maar gelukkig heb ik jullie om me te helpen. Als je zou weten hoeveel zorgen ik me soms om je kan maken zou je kunnen betwijfelen of het verstandig is om ooit zelf kinderen te krijgen. Maar goed, dat zien we dan wel weer.

Liefs,

Juffrouw Tessa

Tessa Otten studeert dit jaar af aan de Fontys Hogeschool (Kind & Educatie) in Tilburg. Ze probeert haar weg te vinden in het basisonderwijs als beginnend leerkracht.