'Ik heb twee stemmen in mijn hoofd: De één fluistert, de ander schreeuwt'

9 juli 2017

'Wij leven in een wereld van uitersten. Een wereld die is opgebouwd rondom het beginsel van dualiteit. Geen licht zonder donker, geen hoogtepunt zonder dieptepunt.' Zo ook de stemmen in ons hoofd, aldus Anita Matheij. Een kritische en een bemoedigende stem. Naar welke luister jij? 'Als je die donkere stem weer hoort foeteren in je hoofd, zeg dan dankjewel. Dankjewel dat je er bent, want dankzij jou kan ik genieten van de mooie momenten in mijn leven.' 

Ik heb een stem in mijn hoofd die tegen mij praat. Het is een harde, scherpe stem die mij beoordeelt en bekritiseert. Ze praat luid, die stem. Zo luid dat zij al het andere overstemt.

'Je doet het niet goed', zegt de stem.
'Kijk maar, die ander doet het veel beter.'
'Je moet meer je best doen', zegt de stem, 'alleen door hard werken kun je iets bereiken.'

Ze jaagt me op en laat me geloven dat ik beter, groter, verder moet zijn dan waar ik nu ben. Zij geeft mij het gevoel dat ik tekortschiet en hopeloos faal. Hoezeer ik ook mijn best doe, het zal nooit genoeg zijn voor haar. Zij laat zich horen als mijn ego, mijn interne criticus of strenge non. Razendsnel wisselt zij van gedaante, waardoor zij ongrijpbaar wordt voor mij. Wanneer ik naar haar luister, val ik ten prooi aan twijfel. En vergeet ik te luisteren naar mijn hart.

Ik heb een stem in mijn hoofd die tegen mij praat. Het is een zachte, lieve stem die mij bemoedigt en ondersteunt. Ze praat niet hard, die stem en daardoor hoor ik haar soms niet. Nooit zal zij haar stem verheffen, tegen mij ingaan of mij vragen iets te doen wat ik niet wil. Dat ligt niet in haar aard. Zij wacht geduldig tot ik zover ben dat ik kan luisteren. Totdat het stil genoeg is in en om mij heen om haar stille fluister te verstaan.

En ik bereid ben te horen wat zij zeggen wil: 'Toe maar, ga maar, het is goed.' Zij kent geen hoger of lager, geen meer of beter. Voor haar ben ik goed zoals ik ben en hoef ik niets te veranderen. Ik ken haar als mijn intuïtie, inspiratie, ingeving of simpelweg ~ing. Zij is de stem van mijn Ziel. Wanneer ik naar haar luister, wordt het stil in mij. Dan vind ik rust.

Ik heb twee stemmen in mijn hoofd: een zachte, ondersteunende stem en een harde, ondermijnende stem. De één fluistert, de ander schreeuwt.

Naar welke stem zal ik luisteren? De keuze zou makkelijk moeten zijn. En toch leg ik mijn oor vaak te luisteren bij de stem die mij bekritiseert. Die mij kleiner maakt dan ik ben en mij een naar gevoel bezorgt. En weet je wat het gekke is? We doen het allemaal. We sabelen onszelf neer met zelfkritiek en maaien het gras onder onze eigen voeten vandaan. Waarom doen we dat? Waarom is het zo moeilijk jezelf lief te hebben en je eigen waarde te (h)erkennen?

Ik weet het antwoord niet op deze vraag, maar wat ik wel weet, is dat het bij het menszijn hoort. Wij leven in een wereld van uitersten. Een wereld die is opgebouwd rondom het beginsel van dualiteit. Geen licht zonder donker, geen hoogtepunt zonder dieptepunt.

LEES VERDER.

Anita Matheij is kindertherapeute, blogt op haar website en heeft het boek Ken je kind geschreven.