Ideologische en hoopvolle boodschap: 'Niet chillen, maar skillen'

22 juni 2015

Arno van Uden was vorige week bij de Onderwijsavond in Driebergen met Henk Oosterling. Hij was onder de indruk van de authenticiteit van de spreker en de oprechtheid van zijn denken en doen. Hier reflecteert hij op de avond. 'Op de vraag wie hij is vertelt hij over zijn allergie voor cynisme, bureaucratie en het niet nemen van de verantwoordelijkheid. Wat mij betreft zegt hij eigenlijk 'Ik houd gewoon van die kinderen!''

Vanaf het eerste moment word ik meegenomen in het verhaal van Henk Oosterling over zijn Rotterdam Vakmanstad. Veel van wat ik in Gert Biesta’s boeken lees maakt hij concreet met ‘simpele’ praktische voorbeelden en woorden.

Als ik ‘s avonds in mijn auto naar huis rij luister ik naar een lied van Damien Rice: Trusty and True. Dit lied en Henk’s verhaal verweven zich in mijn gedachten.

Voor Henk Oosterling gaat het om het samenredzaam maken van jongeren. Hij omschrijft de leefwereld van deze kinderen en hun gezinnen in de Rotterdamse wijk Feyenoord. Deze leefwereld is vaak niet meer dan “drie blokken” groot. Een zogenaamde ‘achterstandswijk’, met kinderen, gezinnen en ouderen met problemen die daar bij passen. Maar, dat is niet hun keuze geweest, zij zijn hier geboren en getogen.

Damien Rice bezingt en omschrijft dit in het eerste stuk van zijn lied:

We've wanted to be
Trusty and true
But feathers fell from
Our wings

We've wanted to be
Worthy of you
But weather rained on
Our dreams

And we can't take back
What is done, what is past
So fellas, lay down
Your fears

'Cause we can't take back
What is done, what is past
So let us start
From here

Never wanted to be
Lusty or lewd
Nor withered to prudish strings

We never wanted to be
Jealously tuned
No withered into ugly
Things

And we can't take back
What is done, what is past
So fellas lay down your spears

'Cause we can't take back
What is done, what is past
So let us
Start from here

And if all that you're
Is not all you desire, then
Come

Hier wordt Henks Vakmanstad bepalend als uitzicht, als perspectief, als deur naar de wereld. In zijn Vakmanstad leren jongeren skills, skills om te functioneren in een andere situatie. 'Niet chillen, maar skillen'. Ze leren om actief te worden, in gesprek te gaan, iets te maken, eten te bereiden, iets te denken, iets te voelen en hun volledige lichaam kennen. Deze jongeren veranderen van passieve concumenten naar actieve producenten.

‘Heilige’ piramides (zoals die van Maslow) worden in de beeldspraak van Oosterling afgebroken, om uitzicht te creëeren, waardoor een vlakte ontstaat om een netwerk te creëren. Ze doen dit niet alleen, maar samen: intervidualistisch. In het netwerk van de Vakmanstad worden ouders betrokken. Gert Biesta spreekt over 'in de wereld komen'. Henk biedt hier handvatten voor en voert deze uit. Je hoeft alleen maar te komen, maakt niet wie je bent, wat je bent of hoe je bent, kom maar!

Come, come along
Come with fear
Come with love
Come however you are

Just come, come along
Come with friends, come with foes
Come however you are

Just come, come alone
Come with me, then let go
Come however you are

Just come, come along
Come so carefully close
Come however you are
Just come

Come, come along
Come with sorrows and songs
Come however you want
Just come, come along
Come, let yourself be wrong
Come however you want, just come

Zijn verhaal heeft een ideologische en hoopvolle boodschap met handen en voeten door middel van zijn Vakmanstad. Een stad waar iedereen welkom is. Op de vraag wie hij is vertelt hij over zijn allergie voor cynisme, bureaucratie en het niet nemen van de verantwoordelijkheid. Wat mij betreft zegt hij eigenlijk: 'Ik houd gewoon van die kinderen!'

Damien Rice –Trusty en true (live in Carré, 2014)

Arno van Uden is docent aan het Kempenhorst College in Oirschot.