Hoe kleine gesprekjes de angel eruit kunnen halen: 'Daar zat ik dan, in bad'

14 april 2017

Al een paar weken was de zoon van Nicole Wouters uit z'n hum. Hij werd sneller boos, voelde zich gauw aangevallen en was ook meer gefrustreerd dan anders. Zijn moeder begon zich zorgen over hem te maken. Wat kon er met hem zijn? Toen hij in de rol van kapper stapte, was er een kans om samen te praten over juffen, leerlingen en woordjes in groep 3...

 

Ik besprak zijn gedrag kort met zijn juf. Ze herkende het gedrag gelukkig niet. Maar zag wel dat hij op school niet liet zien wat hij kon. Zo bleef hij langer aan de instructietafel zitten dan zij dacht dat nodig was. Zou daar zijn frustratie of onzekerheid vandaan komen?

Het zat me niet lekker. En wanneer ik er met hem over wilde praten wilde hij het er niet over hebben. Samen met mijn man besloot ik dat we wat meer één-op-één tijd voor hem in moesten ruimen, dat zou hem in ieder geval goed doen.

Kapper in bad

Op vrijdagmiddag liep ik na mijn werk naar huis en bedacht dat ik die middag met mijn zoon in bad kon gaan. Toen ik dit bij thuiskomst aan hem voorstelde riep hij meteen: 'Gaan we dan kappertje spelen en mag ik dan de kapper zijn?'

En daar zat ik dan, in bad. Ik kreeg een handdoek om als kapmantel en de kapper begon met het wassen van mijn haar. 'Goh kapper, bent u ook nog iets anders dan alleen kapper?', vroeg ik hem. 'Ja, ik ben ook juf van groep 3-4'. 'En wie zitten er allemaal bij u in de klas?' Hij noemde een aantal namen van kinderen uit zijn klas op en ook die van hemzelf.

Er ontstond een prachtig gesprek waarin hij in de rol van zijn juf kroop en ik hem op die manier kon bevragen over hemzelf als leerling in de klas. Al vragen stellende kwam ik erachter dat hij vond dat hij alle letters al moest kennen. Hij dacht dat dat moest van zijn ouders, maar die hadden dat eigenlijk nooit tegen hem gezegd. Ik voelde het al, zijn lat lag veel te hoog. 'Zo, mevrouw, u bent klaar. Ik zal u de achterkant nog even laten zien in de spiegel En wilt u nog een snoepje?' zei mijn zoon. Ik bedankte de kapper voor dit mooie kapsel en wenste hem nog een fijne dag.

Letter in groep 3

Mijn zoon wurmde zich langs me in het bad en kwam op mijn schoot zitten. 'Zo, dat was een fijn gesprekje', zei hij 'maar dat jongetje, dat was ik niet hoor!' 'Nee lieverd, dat was jij niet.'

Daarna zaten we beiden in pyjama op de bank, nog rozig van ons bad. Ik nam een vel papier en schreef daar alle letters op. Samen bekeken we welke letters hij al wel kende. Toen ik hem vertelde hoeveel letters een kind dat een paar maanden in groep 3 zit, hoeft te kennen zag ik een rust over hem heen komen. 'Dan ken ik er al genoeg', was zijn conclusie.

Klein en groot

De weken daarna was zijn gedrag weer zoals we dat van hem gewend waren. En ik bedacht hoe simpel en klein dingen kunnen zijn. En hoe klein dingen voor ons ook lijken, zo groot voelt dat voor een kind.

En als ik terugkijk op dat moment samen in bad was het prachtig hoe hij in de rol van zijn juf kon vertellen wat hij zelf nodig had. Het ging immers niet over hem, maar over een jongen uit zijn klas. Het was mooi dat hij als kapper achter mij stond en me niet aan hoefde te kijken tijdens dit gesprek. En het was fijn dat we in bad zaten waardoor hij niet weg kon lopen.

En nu ik merk dat hij weer wat vaker van bovenstaand gedrag laat zien, denk ik dat ik binnenkort maar weer een afspraak moet maken bij deze kapper...

Nicole Wouters is leraar op basisschool Klinkers in Tilburg.