Hetkind zegt... (week 48): Wil je voor kinderen zorgen, of wil je ze laten schijnen?

2 december 2011

Een Zuid-Afrikaans meisje van 9 jaar, gehandicapt, besluit dat ze meer bewegingsvrijheid wil en zet met vriendinnen een actie op touw om een elektrische rolstoel te kunnen kopen. Al binnen zeven weken is het doel bereikt. Het meisje, Michaela “Chaeli” Mycroft, beseft dat het ze het daar niet bij kan laten. Ze gunt dit meer kinderen. Inmiddels is ze 17 en steunt de Chaeli Campaign jaarlijks meer dan drieduizend Zuid-Afrikaanse kinderen met een beperking.

Chaeli ontving vorige week de Internationale Kindervredesprijs 2011. Met vierhonderd (inter)nationale gasten luisterde ik naar haar acceptance speech. Het viel me op dat ze begon bij haar omgeving: “Ik had dit niet kunnen doen zonder het geloof van mijn omgeving in wat ik te bieden heb. Hun blik was niet gericht op wat ik niet kan, maar op het naar buiten brengen van het moois dat in me zit.” Haar slotwoorden: “If we see the light in each other, I believe we will live in a much brighter world.”

Er waren andere prominente sprekers. Chaeli’s woorden indachtig vielen hun toespraken messcherp uiteen in twee categorieën: een aantal sprekers had ongetwijfeld de beste bedoelingen, maar uitte toch vooral de wens het kind te beschermen. De andere helft sprak – net als Herman van Veen recent op de Marnix Academie– vanuit de diepe overtuiging dat kinderen mensen zijn die al heel veel kunnen. Voor hen is de rol van volwassenen niet zozeer om kinderen te beschermen, maar om ze te laten schijnen.

De wens gezien te worden in wat je kan en wie je bent, herkent iedereen wel. Uit zijn jeugd, maar ook uit zijn volwassen leven. De vraag die ik me daarna stelde: doe ik dat altijd zo? Kijk ik echt naar de emancipatie van kinderen, en beslis mét ze in plaats van vóór ze? Het is in elk geval mijn uitgangspunt in het traject Pedagogisch Leiderschap voor een grote stichting met scholen in het speciaal onderwijs: het motto waarmee deze koepel van scholen het NIVOZ heeft benaderd is alvast helemaal in lijn met Chaeli: “Van zorg naar ontwikkeling”.

Gabrielle Taus, docent Pedagogisch Leiderschap