'Het is wonderlijk dat een kind een onvoldoende voor zijn eigen ontwikkeling kan krijgen'

7 september 2015

We blikken terug op de NIVOZ-onderwijsavond van 10 september 2014, met Luc Stevens. Christiaan van Os was erbij en deelde zijn ervaringen. ‘Ons onderwijs is een spiegel van onze maatschappij en onze maatschappij is een spiegel van ons onderwijs. De maatschappij krijgt het onderwijs dat zij verdient, zo je wilt. En dat onderwijs, die maatschappij is niet (altijd) zoals ik zou willen dat zij was.’ Toen Christiaan van Os wegreed uit Driebergen, duizelde het hem lichtelijk. 'Ik kies bewust voor de wereld van de mogelijkheden.'

Toen ik gisteravond wegreed uit Driebergen duizelde het me lichtelijk. Het was een dag vol met lessen (binnen en buiten de klas), gesprekken met leerlingen, nieuwe ontmoetingen met inspirerende collega’s uit het hele land en als klap op de vuurpijl volgde een lezing van Prof. Dr. Luc Stevens (NIVOZ).

Ik voelde me zoals John Green in zijn boek The fault in our stars als volgt omschreef: “my thoughts are stars I cannot fathom into constellations”. Oftewel, alles wat ik gehoord, gezien en gevoeld had moest nog een plekje krijgen.

Twaalf uur later is eigenlijk de enige passende omschrijving het volgende gedicht van Toon Hermans:

Wat wil je later worden?
Vroeg de juf.
Het was in de derde klas.

 

Ik keek haar aan,

 

ik wist het niet,

ik dacht dat ik

al iets was.
 

Nu ik het opnieuw lees raakt het me weer. Ons onderwijs is een spiegel van onze maatschappij en onze maatschappij is een spiegel van ons onderwijs. De maatschappij krijgt het onderwijs dat zij verdient, zo je wilt. En dat onderwijs, die maatschappij is niet (altijd) zoals ik zou willen dat zij was.

We leven in een wereld van meten. Elke dag streeft ieder van ons naar succes en heeft hoop om op een betere plek te komen dan waar we nu zijn. Op dit pad naar succes bekruipt ons het gevoel dat er nooit genoeg is voor iedereen en dat we dus moeten concurreren om tijd, geld, macht, aandacht en liefde. Dit betekent dat we opgroeien in een wereld waarin we elkaar en de dingen om ons heen leren kennen door ze te meten, te vergelijken met elkaar en de verschillen te zien. Als het even kan willen we als ‘beste’ uit de wedstrijd naar voren komen.

 

In de wereld van het meten speelt angst een grote rol. De angst om niet genoeg te krijgen, de angst om minder of anders te zijn dan de ander. Deze angst zorgt er in veel gevallen voor dat we een muurtje om onszelf heen bouwen en afstand creëren van elkaar. Weg is de verbondenheid, het communiceren van hart tot hart. Aanwezig is eenzaamheid, verdriet en vraagtekens over of we wel goed genoeg zijn en of we het allemaal wel gaan redden. Dit alles is vooral ook mijzelf niet vreemd.

 

 

Lees verder.

Christiaan van Os is docent economie / M&O op het Mendelcollege te Haarlem. Op zijn website schrijft hij blogs en geeft hij online trainingen aan collega’s, om ze te inspireren (nog meer) de docent te worden die ze graag willen zijn.