Het einde van het schooljaar is in zicht: 'Juf, ik ga je missen'.

5 juli 2017

‘Met je leerlingen bouw je gedurende een schooljaar een hechte band. Je kent elkaar en weet wat je aan elkaar aan hebt. Dat biedt verbondenheid en veiligheid.’ In de aanloop naar de zomervakantie heeft Dorien Boeljon een gesprek met de leerlingen in haar VSO-klas over de veranderingen en het naderende afscheid. De kinderen weten haar hart te raken met hun mooie reacties op haar woorden.

Het loopt weer naar het einde van het schooljaar. Ieder jaar weer een bijzondere periode. Vast herkenbaar voor alle scholen. Leerkrachten zijn druk bezig met rapporten schrijven en opp’s (ontwikkelingsperspectief; het groeidocument van de leerling) opstellen. De IB’er gaat alle groepen langs voor groepsbesprekingen. Er staan nog een laatste rondetafeltjesavond gepland met ouders en de formatie voor het nieuwe schooljaar is net bekend.

Dit laatste bespreek ik vanochtend met de leerlingen uit mijn groep. Mij staat een nieuwe uitdaging te wachten voor het nieuwe schooljaar. Van leerkracht in het VSO (Voortgezet Speciaal Onderwijs) ga ik les geven op het SO (Speciaal Onderwijs). Daarbij krijg ik een extra taak als teamleider. Ik heb er nu al veel zin in! Ik merk dat het me nieuwe energie geeft.

Aan de andere kant moet ik ook afscheid nemen van de mooie groep van dit schooljaar. Afscheid nemen is toch altijd weer een lastig moment. Zeker voor de leerlingen met een beperking. Vaste patronen en afspraken geven duidelijkheid, voorspelbaarheid en daardoor veiligheid. Sommige leerlingen vinden het moeilijk wanneer deze veiligheid wegvalt. Ik ben daarom erg benieuwd wat de reactie zal zijn.

Voorzichtig introduceer ik het onderwerp en vertel mijn leerlingen wie hun leerkracht voor volgend jaar zal zijn en wat mijn plannen zijn. En ja, daar zie ik een leerling met Down syndroom al met tranen in zijn ogen. 'Ik had het echt niet verwacht, juf. Ik ga je missen!' Ik krijg er een dikke omhelzing bij. Een andere leerling (met autisme): 'Ik voel een kriebel van binnen. Dat noemen ze verdriet geloof ik.' Ik word er stil van, deze reacties raken mijn hart. Natuurlijk zijn er ook leerlingen die er anders mee om gaan: 'Okee juf, maar gaan we nu beginnen met de les?'

Deze ochtend zag ik een foto op Twitter voorbij komen met de volgende tekst: ‘A teacher takes hands, opens a mind and touches a heart.’ Mooi, en ik kan het ook omdraaien en voor mijn leerlingen invullen: ‘My students take my hand, open my mind and touch my heart’.

Dat maakt werken in het speciaal onderwijs zo bijzonder!

Dorien Boeljon is leerkracht op VSO Bernardusschool in Den Haag