Het dictee, de coach en de leerling: 'Wat staat hier?!'

26 mei 2016

Martin Dogger staat op het punt om de dictees van de klas na te gaan kijken. Een pittige klus, vindt hij. Gelukkig zijn er altijd kinderen die hem laten lachen door hun schrijfwerk. Zoals bijvoorbeeld Theo, die er een heel eigen idee op nahoudt over het woord "coach".

'Nee, ik wil het stapeltje met dictees op de kast hebben. Weten jullie zeker dat je naam eronder staat? Dat heb ik tegen jullie gezegd. Ja, ook die naam van je coach, Maarten.'

We zijn bezig met een controledictee. Spelling. Meerdere categorieën door elkaar. Kinderen van verschillende coaches [de leraren worden hier zo genoemd, red.].

Het stapeltje dictees ligt gedurende de ochtend op de kast. Wachtend op een paar ogen die het na gaan kijken. Als de kinderen binnen komen van de pauze, sorteer ik de dictees op coach. Dat maakt het vast makkelijker voor het verdelen straks.

Als ik het dictee van Theo zie, ben ik trots op hem. Zijn schrijven is stukken beter dan eerder. De spelling laat nog te wensen over. En toch kun je zien dat hij de woorden beter beheerst dan een half jaar geleden. Maar als ik de onderste regel lees, begint er in mijn binnenste iets te borrelen. Wat wil hij hier nou mee zeggen?

Mijn ogen flitsen door de klas. Waar zit hij? Gekke fratsen heeft hij wel eens, maar dit past niet bij hem. Als ik hem aan tafel zie met enkele jongens uit groep 6, loop ik met grote passen op hem af. Maarten, Tim en Rob kijken wat verschrikt op.

‘Theo, kom eens met mij mee!’ ‘Wat is er dan, meester?’ ‘Gewoon, even meekomen. Ik wil dat je hier gaat zitten’. Ik ga naast Theo zitten en pak het dictee erbij. ‘Wat is dit?! Wat staat hier?’

Vragende ogen naast mij, en Theo zegt ‘Wat bedoel je meester? Dit is mijn dictee’. Fijn, gaat 'ie zich ook nog eens van de domme houden. ‘Ja, dat weet ik. Maar wat is dit?’ zeg ik, terwijl ik met een priemende vinger naar de woorden wijs. Theo leest, en zijn gezicht klaart op. ‘Daar staat coach meester’.

Het borrelen stopt. ‘Eeh, nee, Theo. Er staat echt iets anders’ Theo leest, spellend nu, k-o-t-s. Op zijn gezicht komt een grote, glunderende glimlach. ‘Ooh nee, wat stom! Dat moet met dubbel oo!’

Martin Dogger is groepsleerkracht op basisschool De Schatkamer in Zwolle.