'Geduld, daar hebben we toch helemaal geen tijd voor?'

22 juli 2015

Een baan op een Kinderdagverblijf kan worden vergeleken met werk in de bouw. Het is net zo zwaar of zelfs zwaarder. In situaties dat er veel tegelijk moet gebeuren is het niet gek dat een leid(st)er eens een keer uit zijn/haar slof schiet. Marre Taal blogt.

Medewerkers van Kinderdagverblijven en gastouders houden een hoop ballen in de lucht. Baby’s worden in en uit bed getild, schoenveters worden gestrikt en 's middags worden eindeloze hoeveelheden boterhammen gesmeerd. Pedagogische rapporten worden geschreven en aan het eind van de dag worden ouders netjes te woord gestaan. Alles bij elkaar zijn dat een hoop verschillende taken.

Het is niet zo gek dat er, als zoveel taken tegelijk samenkomen, een leid(st)er eens een keer uit zijn/haar slof schiet. ‘Geduld, daar hebben we toch helemaal geen tijd voor?’ riep een pedagogisch medewerker onlangs tijdens een werkoverleg. Het idee dat kalmte bewaren veel tijd kost, is wijd verspreid. Het lastige is dat geduld het meest nodig is op momenten die het minst uitkomen. Is het wel mogelijk om rustig te blijven wanneer er honderd dingen tegelijk moeten gebeuren?

Rennen van het een naar het ander is nooit de beste oplossing. Op een kinderdagverblijf leren kinderen dat ze soms even op hun beurt moeten wachten. Daar is niets mis mee. Psycholoog Thomas Gordon wijst ons op het belang van actief luisteren, zodat kinderen zich gezien en begrepen voelen. Ook al is het maar voor even. Begrip helpt kinderen hun gevoelens te verwerken. Stel dat de medewerkster van het kinderdagverblijf iets had gezegd als: ‘Ik kan zien dat je nog teleurgesteld bent’ dan was het verdriet vast en zeker sneller over gegaan.

Marre Taal is gecertificeerd Gordontrainer. Onlangs heeft ze de Basisopleiding Haptonomie aan de Academie te Doorn afgerond. Marre is moeder van drie kinderen.