Xandra van Hooff  begeleidt onderwijs- en zorgprofessionals vanuit een relationeel posthumanistisch wereldbeeld, dat beter past bij de uitdagingen waar we als maatschappij voor staan.  Haar sessies en trainingen bieden geen droge theorie, maar ervaringsgericht leren. Xander studeerde pedagogiek, deed een Educational Master Leidinggeven en Begeleiden en is op het gebied van onderwijs uitgebreid als coach opgeleid. Daarnaast is ze improtrainer, clownsdocent, hsp-deskundige en hb-begeleider. Haar werkervaring loopt uiteen van banen in zorg, ggz en (justitiële) jeugdinrichtingen, pharma, onderwijs en ondernemerschap en heeft een voorliefde voor neuropsychologie, het Tibetaans boeddhisme en taoïsme.

Ik ben van...

'Als iemand vraagt waar ik van ben, kan ik het nooit zo goed uitleggen. Ik ben niet van een visitekaartje, niet van een rol, een functie of een titel die netjes in een organogram past.

Ik ben van nauwkeurigheid wanneer het moet en van kladpapier wanneer het mag. Ik houd van woorden die spel openen en ik wantrouw woorden die mensen op slot zetten.
Ik ben van applaus bij fouten, zodat schaamte niet langer de dirigent is. Van 'ja en' in plaats van 'ja maar', zodat je verder komt.
Ik ben van gesprekken waar contexten in contexten spreken en een vraag niet wordt geplet.

Ik neem een stap naar voren als het spannend wordt en een stap opzij als iemand anders aan de beurt is.
Ik zeg ja tegen complexiteit en ik zeg nogmaals ja wanneer iemand vraagt of het niet eenvoudiger kan, omdat ik weet dat eenvoud niet begint bij versimpelen maar bij durven ervaren.

Ik ben van het meer-dan-menselijke zonder romantiek, van het nuchtere weten dat een rooster macht heeft, dat een formulier dwingt en dat een sorbodoekje een leermeester kan zijn wanneer het de ruimte terugbrengt die nodig is om iets nieuws te durven proberen.

Ik ben van opleidingen als landschappen waar je telkens kunt genieten van het uitzicht. Ik bouw programma’s die niet vragen om perfecte mensen of exacte antwoorden. Ik ben niet zo van feitjes stampen, maar eerder van 'het moment opmerken waarin leren zich durft te laten zien'.
Ik ben namelijk van leren dat door de handen gaat en denken dat door lijven trekt, van zorg die relationeel is en kennis die beseft dat ze perspectivistisch is en dus in beweging blijft.

Ik ben van de begeleiders die beseffen dat een dossier slechts één verhaal draagt terwijl het lichaam tegenover hem een heel koor bij zich heeft. Ik ben van het team dat ontdekt dat fouten geen eindpunt zijn maar een ingang naar vakmanschap. En telkens wanneer iemand vraagt om een stappenplan, leg ik bij wijze van spreken een yogamatje neer, om te landen in aandacht zodat de volgende stap zich toont in plaats van wordt afgedwongen.

Ik laat leiders graag zien hoe een protocol een jas kan zijn die warm is in de winter en benauwend in de zomer, en dat wijsheid ook betekent weten wanneer je de rits open laat. Ik geef dan ook advies als tuinieren: snoeien waar het dichtgroeit, voeden waar het te mager is, wachten waar de bodem nog koud is, oogsten wat rijp is.

Ik ben van de bibliotheek en de toneelvloer. Ik ben van gemeenschap bouwen alsof ik brood bak, met gist die leeft en tijd die werkt. Ik ben van de wereld van morgen, die vandaag al begint in hoe ik kijk, hoe ik spreek, hoe ik de ruimte inricht en hoe ik blijf…. juist wanneer het spannend wordt. Want het is daar waar iets nieuws geboren kan worden, dwars door mij heen.'