'Eerst dacht ik dat ik er als leraar ben om een verschil te maken voor mijn leerlingen'

7 juni 2017

‘Elk kind/leerling heeft eigen behoeftes waaraan voldaan zou moeten worden en waarin ik moet voldoen. Dit vraagt van mij dat het mijn werk wordt om continu mijn ‘recept’ voor elke leerling te blijven perfectioneren en dat ik hierbij accepteer dat wat gisteren heel goed werkte morgen misschien helemaal niet meer goed smaakt.’ Roeland Smit, student aan de Marnix Academie, ging de afgelopen maanden ook op een zogenaamde “Uitdagende Scholen-tour”. Van tevoren schreef hij op hoe voor hem het ideale onderwijs eruit ziet, en na de tour reflecteerde hij daarop. Of er veel veranderd was door de bezoeken aan al die mooie scholen?

Twintig enthousiaste deeltijdstudenten hebben deelgenomen aan de "Uitdagende Scholentour". Deze Tour gaf hen de mogelijkheid te onderzoeken wie die leraar/docent is, in vernieuwingsscholen als Were Di in Valkenswaard, de Fonkeling in Berghem, Agora in Roermond, de Nieuweschool in Panningen en Wittering.nl in Rosmalen. Voorafgaand schreven deelnemers hoe zij zichzelf zagen als leraar onder het kopje – Eerst dacht ik –. Na afloop van de Tour reflecteerden ze op hun eigen vragen onder het kopje – Nu denk ik – . Een aantal van deze blogs verschijnt in verschillende afleveringen op hetkind. Vandaag de derde: ‘Elk kind/leerling heeft eigen behoeftes waaraan voldaan zou moeten worden en waarin ik moet voldoen. Dit vraagt van mij dat het mijn werk wordt om continu mijn ‘recept’ voor elke leerling te blijven perfectioneren en dat ik hierbij accepteer dat wat gisteren heel goed werkte morgen misschien helemaal niet meer goed smaakt.’

Eerst dacht ik dat ik er als leraar ben om een verschil te maken voor mijn leerlingen.

Ik wil niet de leraar zijn die prima was, maar waarvan de leerlingen later niet meer weten hoe het was in de klas of wat ze geleerd hebben. Als leraar vind ik dat je dienstbaar hoort te zijn aan je klas. Ik volg als leraar de behoeftes die mijn leerlingen hebben. Deze werkwijze sluit aan bij mijn huidige werk als locatiemanager in de kinderopvang. Hierin werk ik een korte periode (vaak een half jaar) intensief samen met een team om een probleem met ze op te lossen. Wanneer ik mij dienstbaar opstel, zorgt dat vaak voor het beste resultaat, heb ik gemerkt. Ik zorg dat ik weet wat er speelt in het team, door veel te luisteren, te praten en zichtbaar aanwezig te zijn. Daardoor kan ik beter sturing geven en het team naar een hoger niveau tillen door ze te helpen zelf de antwoorden te vinden op hun eigen vragen. Ik benader mijn klas ook op deze manier. Ik laat ze hiermee ook voelen dat iedereen er toe doet

Ik wil geen dingen doen in de klas waar ik zelf niet achter sta of dingen doen gewoon omdat het moet.
Op dit moment kan ik dit nog niet helemaal waarmaken. Door tijdgebrek geef ik wel eens lessen die helemaal uit de methode komen. De balans tussen eigen en eisen vind ik nu nog moeilijk. Het gelukkigst word ik in de klas wanneer ik merk dat een leerling (of de klas) echt in zijn kracht staat. Door goed in te spelen op de behoeftes van de leerlingen, probeer ik voor alle leerlingen zulke momenten te creëren. Wanneer een leerling vol zelfvertrouwen een taak volbrengt, voel ik mij echt trots.
Mijn huidige stage loop ik in een school waar veel leerlingen zitten met een migratie-achtergrond en/of een hele moeilijke thuissituatie. Dit jaar heb ik hier echt kunnen merken hoe je soms als leraar een verschil kunt maken voor leerlingen zeker wanneer ze het moeilijk hebben.

Zo zag ik na de middagpauze een jongen uit mijn klas er een beetje sipjes bijzitten. Ik ben even bij hem gaan zitten om te vragen wat er aan de hand was. Hij vertelde dat hij buikpijn had maar dat het wel ging. Ik kende de jongen  goed genoeg om toch nog even door te vragen. Hieruit bleek dat hij thuis niet gegeten had. ‘Maar strakjes gaat oma naar de winkel dus vanmiddag kan ik weer eten,’ zo vertelde hij. ‘Zullen we nu maar even naar de keuken gaan  om wat boterhammen met kaas te smeren?’, vroeg ik hem oordeelloos. Hij liet erg enthousiast weten dat hij dat wel een goed idee vond, de rest van de middag ging het ook een stuk beter met hem.  

Ik denk nu dat ik als leraar bij ieder kind kan ontdekken hoe ik ze het gevoel kan geven dat ze er toe doen. Dat leerlingen zich gezien voelen en dat ze in hun kracht gezet worden en dit ook zo ervaren (succeservaringen).

Elk kind/leerling heeft eigen behoeftes waaraan voldaan zou moeten worden en waarin ik moet voldoen.

Dit vraagt van mij dat het mijn werk wordt om continu mijn ‘recept’ voor elke leerling te blijven perfectioneren en dat ik hierbij accepteer dat wat gisteren heel goed werkte morgen misschien helemaal niet meer goed smaakt. Dat waar gisteren extra zout bij moest morgen vraagt om een schepje suiker. Wanneer leerlingen ervaren dat ik echt (waarachtig) kijk naar hen met als doel goed aan te sluiten bij wat zij nodig hebben, zij mij ook zullen aanreiken wat ik daarvoor nodig heb.

Roeland Smit is in opleiding tot leerkracht aan de Marnix Academie