'Een directeur die haar eigen uitstroomgegevens niet paraat had, hoe erg kon het worden?!'

24 april 2017

Miranda Loonstra geeft ouders een rondleiding door school. Het gesprek lijkt prettig te verlopen, totdat de vader over uitstroomgegevens begint. De directrice zoekt naarstig in haar hoofd naar antwoorden, naar feiten en verklaringen. Lees hoe een kennismakingsgesprek een bijzondere draai kreeg. 'Wat zouden ze denken, wat zouden ze vinden, zouden ze bellen als ze niet voor onze school zouden kiezen en zouden ze de reden dan echt vertellen?' 

Vlug checkte ik mijn voorraad schoolgidsen, inschrijfformulieren en andere papieren die eventuele toekomstige ouders standaard meekregen. Het was hard gegaan op de open dag.

Stipt op tijd stond het stel met hun driejarige dochter op de drempel van mijn kantoor.

De ouders hadden zich goed voorbereid, met name de vader. Er werd inhoudelijk ingegaan op de schoolgids en kritische vragen gesteld. Heel begrijpelijk, want als ouder wil je graag het beste voor je kind.

Na het gesprek in mijn kantoor startte ik de rondleiding. In de kleutergroep waren de kinderen bezig met het thema 'De Zuidpool'. Er werden woorden bedacht, plaatjes uitgeknipt en druk gediscussieerd over waarom een afbeelding wel of niet op het themablad moest komen. Samenwerkend leren noemen we dat, een belangrijke pijler van ons onderwijs.

Na verteld te hebben hoe er in de kleuterbouw gewerkt werd, liepen we verder door de school. Moeder leek enthousiast en vader... Ik had geen idee.

We waren bij de bovenbouw aangekomen, waar de kinderen in de weer waren met het thema en met mediawijsheid. Er kwam een kanteling in de rondleiding. Terwijl moeder mij bij de kleuters bevraagd had, was het nu de vader die het voortouw nam.

Hij stelde allerlei vragen over de uitstroomgegevens. Hoe kwam het dat het ene jaar er 20% naar het VWO ging en het jaar daarop maar 15%? Hij wist het hele rijtje met de uitstroom van de afgelopen twee jaar uit zijn hoofd!

Ondertussen zat ik naarstig naar het rijtje in mijn eigen hoofd te zoeken. Ik had die gegevens aangepast, maar heb zulke informatie niet direct paraat. Er spookte van alles door mijn hoofd. Beter voorbereiden, schoolgids van tevoren nog even doornemen, feiten op een rijtje hebben. Dit ging de verkeerde kant op, een directeur die haar eigen uitstroomgegevens niet paraat had, hoe erg kon het worden!

Na, voor mijn gevoel een veel te lange tijd, antwoordde ik.

'Weet u, per jaar zitten er kinderen in een klas met verschillende talenten en capaciteiten. Ons doel is om bij alle kinderen het beste uit zichzelf te halen. Dus als we met z'n allen heel hard gewerkt hebben om dat ene kind tot en met groep 8 hier te houden en vervolgens uitstroomt naar het praktijkonderwijs, dan hebben we het goed gedaan en zijn we hartstikke trots.'

Niet lang daarna was de rondleiding ten einde. De ouders vertrokken met hun kostbaarste bezit tussen hen in.

Wat zouden ze denken, wat zouden ze vinden, zouden ze bellen als ze niet voor onze school zouden kiezen en zouden ze de reden dan echt vertellen? Ik wist het werkelijk niet. Nee, deze ouders hielden zich zo vast aan uitstroomgegevens. Voor hun driejarige meisje hadden ze vast al een plek gereserveerd op de universiteit. En daar past een school bij, waarvan de directeur  haar feiten op een rijtje heeft.

Na anderhalve week ging de telefoon. 'Dag Miranda, we hebben laatst een prettige rondleiding bij jou op school gehad. Ik wilde even laten weten dat we het inschrijfformulier hebben ingevuld. Wanneer kunnen we langskomen om het even af te geven?'

Miranda Loonstra is directeur van de Matthieu Wiegmanschool in Bergen.