'De mensen raken er in Hengelo niet over uitgepraat'

6 september 2012

Mark Weghorst was namens Ouders & Onderwijs Twente gastheer van meester Kanamori op de eerste avond van zijn tour door Nederland. Hij deelt zijn ervaringen, als organisator, als vader en als leerling op een bijzondere avond in het stadhuis van Hengelo. Zijn  bijdrage. 'De mensen raken er hier niet over uitgepraat.'

Maandag 3 september 2012, Hengelo.

Naast de inhoudelijke opbrengsten en de inspiratie die het voor de ongeveer 400 bezoekers heeft betekend, was het ook voor mijzelf een bijzondere happening.  Met onze stichting Ouders & Onderwijs Twente hadden we bedacht dat onze kinderen een prominente rol zouden spelen in de organisatie op deze avond, wat tevens de eerste schooldag van het jaar bleek te zijn.  Ze hadden rollen bij de entree, de bewegwijzering in het stadhuis en in de ondersteuning bij de koffie en de broodjes. Het werd een succes, mede dankzij de kinderen. Kinderen die we een podium gunden, omdat we graag wilden dat ze live kennis konden maken met meester Toshiro Kanamori. Wanneer je dan, als organisator, zo dicht bij zo’n bijzondere man kunt zijn, wil je dat graag delen met dat wat je het liefste is: je kinderen. Daar was zijn komst uiteindelijk om te doen.

Dat wat me het meeste heeft geraakt op deze avond was de hartelijkheid waarmee meester Kanamori zich opstelde en openstelde naar zijn publiek. Hij nam de tijd, had in het Japans voor iedereen een vriendelijk woord èn ontmoette de kinderen. Terwijl het optreden goed verliep en ik mijn aandacht even moest verdelen, werd ik verrast doordat mijn 11-jarige zoon Pim die de regie voerde over de zaalmicrofoon, ineens naast Kanamori op het podium stond en zich, met de dynamiek van Kanamori, iets liet uitleggen. Het was een ontroerend moment. Voor mij als vader, maar ook voor de zaal.

Het gesprek ging over de simpele functie van “dank-je-wel” zeggen als een kind iets voor je betekent. Ze sloten het gesprek af met een duidelijk “Zenk-Joe”, waarvan mijn zoon dacht dat het Japans was voor “dank-je-wel”.  Hij was daarmee heel dicht bij Kanamori geweest. Reden voor mijn dochter Nina om zich ook voor te stellen en trots op de foto te gaan. Zo hebben de kinderen hem van zeer nabij kunnen meemaken en ervaren.

Mijn zoon vatte zijn ontmoeting, op het podium, op de meest treffende manier samen: “Pap, het voelde heel prettig toen hij zijn handen op mijn schouders legde”. Kennelijk was er geen taal nodig.

Zoals de zaal geraakt werd door Kanamori’s beeldende en overtuigende presentatie, werd ik geraakt door de bijzondere momenten die we de kinderen hebben kunnen bieden. Ze grepen de kans iets te doen waar ze goed in zijn en vonden daar bevestiging in. Een onvergetelijke ervaring.

Mark Weghorst