Bart is boos. Hij heeft voor de tweede keer deze week een woede-uitbarsting. Nu is hij ook nog weggelopen. Zijn vader wordt gebeld. Die gaat kijken of hij thuis is aangekomen. Wij zoeken in school. Bart blijkt toch nog op school. De meester komt hem boos bij mij afleveren. Bart heeft het nu wel extra bont gemaakt: hij heeft een handje rozenbottels naar de meester gegooid. Dit kan echt niet! Bart moet bij mij maar even afkoelen.

Bart wil naar huis. Hij wil gewoon gelijk aan het werk in de mooie winkel van zijn vader. Hij wil niet meer naar school. 'De meester is altijd pissig.' Bart kijkt me aan. Hij zegt het nog een keer: 'Pissig!' Ik reageer niet. 'Wat zou je het liefste willen?', vraag ik. Naar huis is geen optie! Dan moet de meester maar ontslagen worden. En weet je, eigenlijk moeten alle mannen maar weg.

Ik grinnik, heb Bart inmiddels op schoot genomen. 'Dat zou jammer zijn, Bart, dan zou ik jou ook nooit meer zien.' In zijn ogen zie ik een glinstering komen. Ja, er zelf niet meer zijn. Dat is ook geen optie.

Ik vraag wie zijn vriend is in de klas en of die hem kan helpen? Pim, dat is zijn vriend. Ik haal Pim erbij. Die neemt wat werk mee uit de klas. Samen gaan ze aan het werk. Pim maakt een grapje. Bart draait bij. Ik vraag of het al lukt om terug te gaan de klas in. En ja hoor, daar gaan ze. Samen!

De meester komt bij mij. 'Wat moet ik nou doen?', vraagt hij.
Ik zie zijn frustratie. Ik vraag of hij ruimte heeft. 'Ruimte,' vraagt hij.
'Ja,' zeg ik, 'ruimte om het kind te zien, achter de hand met rozenbottels.'

Maar dit gedrag kan toch niet!

'Dat ben ik met je eens! Maar Bart heeft net zijn moeder verloren. Die is pissig. Pissig op wat het leven hem flikt. En weet je, Mees, hij heeft geen keus. Geen woorden om te vertellen dat hij haar zo mist. Hij wil laten weten hoe PISSIG hij daarom is, maar weet niet hoe. Kun je dat zien, Mees?'

'Ja, dat kan ik zien. Maar hoe pak ik het nu aan?'
Ik zie de zoektocht in zijn ogen.

'Ik zou het een groots gebaar vinden als jij weer de verbinding maakt met Bart.
Hoe dan? Zeg dat jullie het allebei niet handig hebben aangepakt...'

De meester slikt...

Het vraagt lef om jezelf kwetsbaar op te stellen. Ga je voor je eigen gelijk en leg je de nadruk op het gedrag? Of ga je voor het geluk van een kind en ga je voor de verbinding?

Mees wil er even over nadenken.'s Middags stuur ik hem een berichtje: 'Hoe het is gegaan?'
Hij is het gesprek aangegaan met Bart. Ze hebben samen een plannetje gemaakt voor als Bart weer voelt dat hij boos wordt.

Mooi, zo'n meester met lef!