De leraar die ik ben: 'Elk kind dat geeft wat het heeft, verdient een tien!'

25 september 2012

De authenticiteit van Mr. Kanamori, zijn oprechtheid en zijn visie op onderwijs, is een voorbeeld voor veel leraren. Ingrid Waltjen werd geprikkeld door vragen die over haar kern als leraar gaan. Waarom ben jij de leraar/mens die je bent? Wat zijn sleutelervaringen in jouw biografie en waar haal jij inspiratie vandaan? Haar bijdrage. De leraar die ik ben: 'Elk kind dat geeft wat het heeft verdient een tien!

Vroeger speelde ik alle gebeurtenissen op school al na met mijn poppen. De poppen vlogen over de gang, omdat ze niet luisterden. Of ze moesten in de hoek gaan staan. Andere poppen moesten (heel lang) lezen als ze klaar waren met hun werk. Weer andere waren nooit klaar met hun werk. Er was een lieve pop, eentje die niet goed luisterde en een die eigenlijk een beetje dom was.

Zo voelde het ook tijdens mijn basisschool periode. Iedereen deed hetzelfde. De ene wat sneller (die was slim) en de ander iets langzamer (die was dom). Verder moest je vooral luisteren naar de juf of meester en niet te veel eigen inbreng tonen.

Toen ik de PABO ging doen, zag ik dat het er gelukkig op veel scholen anders aan toe ging. Er werd gekeken naar het individu, meer niveau groepen. De leerkrachten klaagden wel over werkdruk en voorbereiding, maar uiteindelijk ging het over het welzijn van de kinderen.

Op buitenlandstage in Paramaribo-Suriname, was ik even terug in de tijd. De tijd dat ik zelf met mijn poppen speelde. De overtuiging om naar het individu te kijken was daar een niet. Er was immers geen tijd voor. Veel leerkrachten hadden er nog een baantje bij om de kosten te betalen. De lach op het gezichten van de kinderen, na een gesprekje. Een aai over de bol. Dat kan me nog steeds ontroeren.

En nu werk ik op een prachtige school. Een school waar aandacht is voor elk individu. Elk kind dat geeft wat het heeft verdient een tien! , hangt bij ons op school aan de muur. Een aantal weken geleden vertelde een moeder dat ze precies weet hoe het er bij ons in de groep aan toe gaat. Haar dochter speelt dat na met haar poppen. Ik vroeg aan haar of er weleens een in de hoek staat, of over de gang vliegt. ‘Gelukkig niet’, antwoorde de moeder, ‘ze zitten allemaal met een grote glimlach in de kring!’.

Ingrid Waltjen
Jenaplanschool Antonius Abt

Heb je zelf een bijdrage als leraar voor hetkind?
Stuur je tekst naar [email protected]  

Meester Kanamori, de bekendste leerkracht van Japan, geeft antwoord op de vraag wat de opdracht van het onderwijs moet zijn: Leerlingen voorbereiden op het leven, met aandacht voor het individu, de ander én het collectief. Duizenden leraren en schoolleiders in Nederland  omarmen deze opdracht. Zij hebben Mr. Kanamori en elkaar ontmoet tijdens diens bezoek aan Nederland, tussen 3 en 12 september 2012. In deze tijden van grootste plannen en structuurwijzigingen in de politiek, laten zij zien dat het de mens zelf is die het verschil kan maken.