'Daadkracht, discipline en doorzettingsvermogen waren lange tijd mijn beste vrienden, nu niet meer...'

12 mei 2015

Succes. Het is een raar woord, met vele betekenissen. Kindertherapeut Anita Matheij werd lange tijd voortgedreven door ambitie, door het gevoel dat ze niet goed genoeg was en iets moest bewijzen. Haar leven ziet er nu (gelukkig) anders uit. Zij vertelt hoe dat zo is gekomen. 'Ik hoef niet langer mijn best te doen om een leemte in mezelf te vullen.'

'In 2014 heb ik een omzet behaald van 300.000 euro.' Deze uitspraak zag ik onlangs voorbij komen op Facebook. Hij was afkomstig van een jonge vrouw die andere vrouwen coacht en begeleidt. Wat denk jij als je zoiets leest? Ben je blij voor haar, omdat ze blijkbaar goede zaken doet? Of denk je: “Ik werk ook heel hard maar ik verdien slechts een fractie van dat bedrag!”

Succes is een raar verschijnsel. We willen het allemaal hebben en doen ons best om het te krijgen. We wensen het elkaar toe als we examen gaan doen, of een prestatie moeten leveren. Maar als iemand anders méér succes heeft dan wij, bekijken we die verrichtingen met argusogen en vragen ons af: “Wat heeft hij/zij wat ik niet heb?

Wat succesvolle mensen met elkaar gemeen hebben, is dat zij doorzettingsvermogen hebben, niet bang zijn om keuzes te maken en bereid zijn daar andere dingen voor opzij te zetten. De vrouw uit het bovenstaande voorbeeld was bijvoorbeeld niet thuis toen haar baby één jaar werd. Voor haar werk moest zij ergens anders zijn. Via Skype was mama er toch een beetje bij en kon zij het jarige jobje toezingen. Maar hoe zou zij zich hebben gevoeld, toen zij na afloop haar laptop dichtklapte?

Ik zou bijna zeggen: been there, done that. Daadkracht, discipline en doorzettingsvermogen zijn lange tijd mijn belangrijkste drijfveren geweest. Ik werd voortgedreven door ambitie; de wil iets te bereiken en het (onbewuste) gevoel dat ik iets moest bewijzen. Diep van binnen had ik het idee dat ik niet goed genoeg was; dat ik harder moest werken, meer moest manifesteren en meer cliënten en cursisten moest aantrekken. Dan zou ik mij geliefd voelen en gelukkig zijn.

Maar zo werkt het natuurlijk niet. Je kunt een gat dat in je jeugd is ontstaan niet vullen met geld, spullen of aanzien. Hoe succesvol je ook zult worden en hoeveel omzet je ook zult draaien, dat gevoel van gemis blijft schrijnen. Het verdwijnt pas als je de tijd neemt om stil te staan bij de pijn die je ervaart en bereid bent af te dalen in jezelf. Dan kun je jezelf de liefde, aandacht en veiligheid geven die je als kind hebt gemist.

Tegenwoordig ziet mijn leven er compleet anders uit. Ik hoef niet langer mijn best te doen om een leemte in mezelf te vullen. Ik werk omdat ik er plezier in heb, omdat mijn hart gaat zingen als ik kinderen mag verbinden met hun kern. En gek genoeg ben ik nu succesvoller dan ooit. Niet omdat ik veel geld verdien, of omdat mensen mij zien als een expert in mijn vakgebied. Het is omdat ik rust heb gevonden in mezelf. Daardoor kan ik zien waar ik goed in ben en genieten van wat ik heb bereikt.

LEES VERDER.

Anita Matheij is kindertherapeute, blogt op haar website en heeft het boek Ken je kind geschreven