Beschikbaarheid is een keuze: 'Ja, je deed het goede op het juiste moment'
4 oktober 2016
Beschikbaarheid is een keuze. Een keuze die loont! Natascha Leffers - docente in Schiedam - komt Tessa tegen op de gang. Terloops vraagt ze hoe het met haar is, het gezicht spreekt boekdelen en dus houdt ze in tweede instantie toch in. 'Tessa, als je me nodig hebt dan ben ik er. Dat weet je toch?' Je knikt. Het wordt een week waarin het contact tussen de twee vaker zal plaatsvinden. Leffers schreef er een blog over. 'Ja, je doet het goede op het juiste moment. Je zorgt voor haar, als zij dat zelf niet kan.'![bbb](/uploads/2014/02/bbb.jpg)
Later die dag stap je mijn lokaal binnen. Ik ga zitten en zeg: vertel maar. Je hebt een meisje geholpen waarmee het echt slecht ging. Ze zat op een vroege middag dronken voor onze school. Jij kent haar, nam haar mee de school in en zorgde ervoor dat je mentor haar hulp bood. Nu maak je je zorgen. Je voelt je schuldig. En allerlei mensen maken jou verwijten dat zij problemen heeft door jou. 'Ben jij het daarmee eens?,' vraag ik. Je zegt van wel. Haar school is door jouw actie ingelicht en haar ouders zijn er bij betrokken en nu Jeugdzorg ook!
'Denk je dat iemand van jouw leeftijd zonder problemen ook dronken zou zijn geweest?', vraag ik. Je zegt van niet en trekt zelf de conclusie dat ze al problemen moet hebben gehad. Vervolgens vraag ik je na te denken over de gevolgen als je níet had ingegrepen zoals je deed. Samen bedenken we rampscenario's die hadden kunnen gebeuren. Ik zie het kwartje vallen. Je beseft dat je het goed hebt gedaan.
De verwijten van anderen blijven komen die week. Ze brengen je overtuiging weer aan het wankelen. Gelukkig kom je die week nog een aantal keer met me praten om bevestigd te worden. Ja, je deed het goede op het juiste moment.
![beschhh](/uploads/2014/02/beschhh.jpg)
Je pakt je jas, moppert nog wat over je schouder en loopt naast me weg uit de situatie. 'Zij stresst mij mevrouw!' Dat merk ik. 'Ik had het net een beetje los kunnen laten dit weekend.' Dat weet ik. 'En nu ben ik weer helemaal boos.' Dat zie ik. Zwijgend lopen we verder naar de deur. Je frustratie uitend zwaai je met je armen en moppert door. Ik kijk van opzij naar je en glimlach om het hoofd dat je trekt. Je gluurt met je ogen mijn kant op en begint te lachen. 'Echt hè mevrouw, pffff!'
We laten ons vallen in de dichtstbijzijnde stoelen in de lege aula. Ik zwijg. Je boosheid komt weer boven drijven. Je armen bewegen wild, je gromt wat boze woorden die nauwelijks verstaanbaar zijn. Ik imiteer jouw bewegingen en het geluid. Je lacht. Het moet vreemd zijn om via mij in een spiegel te kijken en jezelf te zien. Ik zwijg weer. Je gooit er weer wat irritaties uit en je hele lijf doet mee. Ik doe je weer na. Nu lach je hardop. 'Ik weet het mevrouw, ik ben te boos.'
Ik laat je weer zelf bevestigen wat je écht wel weet. Je deed het goede op het juiste moment. Je zorgde voor haar toen zij dat zelf niet kon. Met een glimlach stap je de school uit.
Wanneer ik 's avonds mijn mailbox open lees ik jouw bericht:
'Mevrouw Leffers, het is al de zoveelste x dat u mij uit de problemen heeft gered!!! Ik was nog vergeten om dank u wel te zeggen. U bent de beste!' Tessa
Je email leert me dit Tessa: Beschikbaarheid is een keuze. Een keuze die loont! Bedankt voor je vertrouwen. Wat een cadeautje!
Natascha Leffers is docente Biologie op de MAVO Schravenlant XL in Schiedam. Daarnaast geeft ze SoVa-trainingen en opereert ze als faalangstreductietrainer.
Reacties