Als leerlingen iets anders vragen dan ze willen weten...

15 juli 2016

Rob Bekkers leerlingen vragen soms aan hem waarom hij bepaalde dingen doet. Hij weet het niet en vermoedt dat ze eigenlijk iets anders willen vragen. De bal kaatst hij terug met de opmerking 'Je vraag klopt niet'. Een voorbeeld en een observatie van zijn eigen gedachten maken zijn verhaal rond. 'Ik slik de nonvraag in, niet boos.' 

Het gebeurt dat een leerling vraagt waarom ik iets doe. Ik heb daar geen antwoord op en ik geef er ook geen antwoord op. Ik geef er een vraag op door te zeggen:  'Je vraag klopt niet.'

Voorbeeld:
'Waarom bent u boos?'
'Je vraag klopt niet.'

'Maar u kijkt boos.'
'Ik weet niet hoe ik kijk, en ik ben niet boos.'

'Waarom kijkt u dan boos?'
'Je vraagt klopt niet.'

'Wat moet ik dan vragen?'
'Ik weet niet wat jij moet vragen maar misschien wil je me iets vertellen?'

'Wat zou ik moeten vertellen?'
'Dat weet ik niet. Ik krijg het gevoel dat jij last hebt van hoe ik kijk en misschien heb je iets van me nodig?'

'Bent u boos?'
'Nee.'

'Oh, gelukkig.'

Van het schoolplein verderop klinkt kindergedruis. Het is mijn vrije dag, ik ben thuis. Nee, vroeger was er gedruis, nu is er getetter. De gelukkigste kinderen ter wereld zijn herriebuilen.

Ik herinner me de serie Avondvierdaagsen, de tienkilometerroute in Utrecht Oost voerde ons vier keer onder een viaduct langs de Kromme Rijn door. Wat een hel. Is dat in andere landen normaal, dat je om het hardst gilt wanneer je in een galmhal passeert? Ik hoor het fietsende ouders van peuters en kleuters tegenwoordig voordoen aan hun kroost in de kinderstoeltjes.

Van wonen naar werken fiets ik door de Daalsetunnel, een erkende oefenplaats blijkbaar. Ik slik de nonvraag in, niet boos.

Rob H. Bekker is docent Nederlands op de Internationale Schakel Klassen in Utrecht.