Als het niet lukt om de juf te zijn die je wilt zijn: 'Ik weet dat ik beter kan!'

12 maart 2014

''Je zal zo'n pest juf hebben', ging ik hardop tegen mezelf te keer.' Tineke Spruytenburg vindt zichzelf een paar dagen geen leuke juf. Ze is er zich van bewust en weet het tij ook weer te keren. Maar ze laat het niet zomaar aan zich voorbijgaan en wil een langdurige oplossing. Ze wendt zich tot de kinderen in haar klas. ''Wat doe ik dan? Hoe praat ik dan? Wat zeg ik? Hoe beweeg ik?" Ze begrepen het en binnen de kortste keren stonden de belangrijkste punten op het bord.' 

Een paar weken geleden kwam ik, na twee dagen voor de klas, totaal gefrustreerd thuis. Het was me - zacht uitgedrukt - niet helemaal gelukt om de leraar te zijn die ik wil zijn, om over tactvol optreden maar te zwijgen. Mijn geduld was veel te snel op, mijn energiepeil laag en de ergernis die ik ten opzichte van mijzelf opbouwde, droeg zeker niet in positieve zin bij. Op de eerste dag bracht ik het nog op om mijn excuses aan te bieden aan de groep voor de slecht georganiseerde rekenles en mijn - onuitstaanbare - ongeduld richting hen. De tweede dag lukte zelfs zo'n correctie achteraf me niet.

'Je zal zo'n pest juf hebben', ging ik hardop tegen mezelf te keer. Een collega die me hoorde, koos een open deur om te reageren en deed het vuurtje vanbinnen eerder oplaaien dan uitdoven.

Het was woensdag. Toen de kinderen allemaal waren opgehaald, haalde ik een paar keer heel diep adem en parkeerde de pest leraar in mij op een afgelegen plek in mijn geest. Er stonden oudergesprekken in de agenda en die wilde ik niet belasten met de onmin die ik voelde. Het lukte me om terug te keren naar het hier en nu en met al mijn aandacht bij de ouders te zijn die voor me zaten. De gesprekken verliepen goed, ook in de ogen van de ouders.

Onderweg naar huis riep ik de ervaringen van de afgelopen twee dagen in mij terug om ze aan een nadere analyse te onderwerpen. Ik kon niet anders dan concluderen dat dit beter kon, ik beter kán.

De stress komt voor een groot deel doordat ik probeer te voldoen aan de eisen en wensen die anderen misschien stellen. De gewoonte om 'het goed te willen doen' of liever nog 'uitstekend' stammen uit de tijd dat ik een meisje was en altijd bang om tekort te schieten, de schuld te krijgen van zaken die buiten mijn 'span of control' liggen en om niet goed genoeg te zijn. Mooi, die tijd is voorbij: ik ben een volwassen vrouw en een prima leerkracht, die haar professionele boontjes goed kan doppen. Hoogste tijd om 'een andere CD' op te leggen.

Ter ondersteuning van het voornemen om regelmatig te checken hoe de innerlijke temperatuur is, zette ik een notitie in de agenda van m'n mobiele telefoon. De volgende ochtend legde ik de telefoon in de klas aan de oplader. Om 8.44 uur, net voor de dagopening, gaf hij het signaal af en ik volgde mijn adem aandachtig terwijl ik rustig de telefoon opende en het geluid afzette.

Lees verder.

Tineke Spruytenburg werkt als  lerares, kindercoach en leerkracht-ondersteuner vanuit haar bedrijf Atreyu & Momo. Ze schrijft over onderwijs en bijzondere kinderen.