Schoolkrant-overleg: 'Is een mop over Belgen wel leuk?'

7 februari 2015

'Vandaag was zo’n dag, waarbij je van het ene bijzonder moment in het andere bijzondere moment rolt.' Laura Loupatty beschrijft de dag waarin een grote groep studenten een kijkje komt nemen op De Werkplaats in Bilthoven. Ze kijken hun ogen uit. ‘Dat zijn allemaal toekomstige juffen en meesters,’ zeg ik zachtjes tegen Jenni, Phoebe en Sil.' Een verhaal over de redactievergadering, nu al van grote morele betekenis. 'Is een mop over Belgen wel leuk?'

Ik zit aan tafel met Rochelle en Lizzy. Ze zijn aan het werk in hun spellingwerkboek.
‘Ssttt ..... niet door vertellen,’ fluister ik en plak een sticker op hun werk.
Ze kijken elkaar aan en moeten vreselijk lachen.
Ik plak altijd stickers, de ene dag wat meer dan de andere dag. Bij iedereen.

‘Lau, mogen we gewoon aan onze tafel eten?’, vraagt Steffie.
Ik knik, deze week zijn we begonnen met de gewone Cito- toetsen en iedereen heeft voor twee weken een 'vast plekje'. Dat is even wennen.....

‘Het is pauze, allemaal naar buiten en niet vergeten tafel ...’  Mijn zin wordt afgemaakt door een aantal werkers.
‘ Ja...ja...... ONTKRUIMELEN ...’ De kruimels dwarrelen in het rond.
In de pauze vegen Hugo en Jules snel alle kruimels weg.

Sean blijft in de pauze binnen om zijn werkstuk presentatie voor te bereiden.
Hij wordt geholpen door Diter, die zich tijdens de presentatie als een geweldige assistent ontpopt.
‘Zijn er nog vragen of opmerkingen,' vraagt Sean.
‘Nou, ik dacht dat een Vespa een dier was,' zegt Morris. ‘Maar nu weet ik dat het een scooter is! En ik vind dat je het héél goed hebt gedaan!’
Sean ontvangt het applaus, hij heeft rode wangen en is zichtbaar opgelucht.

Vandaag is er twee keer een overleg met de redactie van de Werkershoek .

Overleg één: We praten over de (nog) te schrijven artikelen.
‘Hoe staat het met het artikel over de vrijheid van meningsuiting?’ vraag ik aan Kyra en Daud. ‘Ja, da’s een beetje lastig.... want we weten niet zo goed wat we daarover gaan schrijven?’
Er volgt een rondje over wat iedereen van dit onderwerp vindt.
‘Ik vind wel dat je alles moet kunnen schrijven,’ zegt Nick. ’ Als je een ander maar geen pijn of verdriet doet!’ reageert Kyra. De hele redactie knikt.

We gaan naar nieuwe website.
‘Is een mop over Belgen wel leuk? Moeten we dat misschien veranderen... ? We hebben het net gehad over de vrijheid van meningsuiting...
Maar aan de andere kant: jullie - als redactie - bepalen wel wat er gepubliceerd wordt.’ We bekijken de mop van de week. Ook daar wordt verschillend over gedacht.

Overleg twee:
Lon B (ouder en maker van de vernieuwde website) komt aan de redactie uitleggen hoe zij zelf kunnen editten. Zijn vraag is ook of ze na willen denken hoe je bijvoorbeeld een interview - op een andere creatievere manier - kan plaatsen.

‘Ik heb voor ieder van jullie een username gemaakt’. Hij laat een briefje zien.
‘Maar dat is natuurlijk geheim. Ik geef het straks aan Laura!.
Hij gaat achter de computer zitten. ‘Kijk en dan tik je daar op, en dan verschijnt dit..! .En daar heb je je username voor nodig, anders kan iedereen op de website.’
Ze kijken en slaan het direct op.

We zijn inmiddels beland op de werkershoek-pagina. ‘Alleen deze pagina kunnen jullie bewerken,’ zegt Lon.
‘We hebben in het overleg gepraat over het publiceren. Welke artikelen zijn geschikt?
Myra en Isabeau hebben dat al héél goed verwoord in het eerste artikel over de taakomschrijving van de redactie,’ zeg ik.
Voor de tweede keer lezen we de mop.
Na wat wikken en wegen besluit de voltallige redactie dat de mop aangepast moet worden!
Daud mag als eerste de pagina editten en dat is best wel spannend.

Jenni heeft voor haar werkstuk 'presentatie' een drama-opdracht bedacht.
Ze heeft het goed voorbereid. Vijf minuten uitleg, vijf minuten verdelen van de groepjes. Twintig minuten oefenen en dertig minuten voor de presentaties.
Ieder groep krijgt een A4-tje met informatie over de Indianen, met een drama-opdracht.
Jenni houdt alles goed in de gaten, geeft aanwijzingen en vraagt aan elk groepje hoe het gaat.
‘We gaan over 5 minuten beginnen,’ roept Jenni en ze kijkt op haar horloge.

‘Knap dat je het op deze manier hebt gedaan! En het was ook hartstikke leuk.’
Ik dacht, wat gaan we doen? Ja, drama, maar wat dan? Maar het was tof! Je bent net zo goed als Betty*......’
Iedereen knikt en Jenni krijgt een welverdiend applaus.
‘Het was nu gewoon minder stress voor mij,’ zegt Jenni en vervolgt: ‘Anders sta ik hiervoor en moet ik alles vertellen en nu waren jullie gewoon allemaal bezig en heb je ook wat geleerd.’

Wat jammer dat de studenten dit niet zien, denk ik.
Vandaag is zo’n dag, waarbij je van het ene bijzonder moment in het andere bijzondere moment rolt.

Laura Loupatty is werkzaam als leerkracht op de Werkplaats Kindergemeenschap in Bilthoven,  Ze schrijft over haar praktijk op haar eigen blog

*Betty werkt woensdag in de groep en geeft drama.