Op weg naar zelfstandigheid bij UniC in Utrecht: 'Zelf weten hoe je iets doet en wanneer'

14 november 2014

Drie tweedejaars brugklas-leerlingen van UniC in Utrecht aan het woord over hun school, hun klas en passend onderwijs. Leraar Eline Stolp luistert.


Magazine

Dit verhaal verwijst naar het eerste magazine van hetkind: Passend Onderwijs. Niemand buitengesloten.

--> Vanaf 10 november is een exemplaar gratis te verkrijgen op Onderwijsavonden in Driebergen. Wilt u tien exemplaren (of een veelvoud), dan kunt u een bestelling plaatsen via deze link. U betaalt 15 euro, plus verzendkosten.

 

Fanny:

‘Ik hou van zelfstandig werken en van samenwerken, daarom past deze school bij mij. Ik kan ook alle opdrachten tijdens Zelfstandig Werk doen, waardoor ik thuis niet meer hoef te werken.
Ik kan hier mezelf zijn. Je wordt geaccepteerd zoals je bent. In de klas voelen we elkaar ook goed aan, iedereen let goed op zichzelf en als je anderen nodig hebt, zijn ze er voor je. Dat is gewoon zo ontstaan. Er zijn vast ook wel kinderen die elkaar niet mogen en die ruzie hebben, maar die houden dat onder elkaar en ze stoken geen andere kinderen op. Daardoor blijft de sfeer goed.’

Luc:

‘Bij sommige vakken mis ik extra uitleg. Bij Nederlands is er een groepje waar je bij mag zitten als je het moeilijk vindt. Dat zou bij elk vak wel goed zijn. We hebben veel lessen met alleen onze klas en daardoor zijn we rustiger, hebben we meer een eigen sfeer. Ik praat makkelijk met iedereen, maar hier zijn wel veel aardige kinderen die niet heel druk doen of kinderachtig maar gewoon gezellig zijn. Misschien waren die in groep 8 nog kinderachtig, maar gelukkig is iedereen daar nu wel overheen. Het is fijn om wat volwassener te kunnen zijn.’

Sena:

‘Ik hou ervan mijn eigen planning te volgen en mijn ideeën uit te werken. Doordat je op school zelfstandig moet zijn, kun je leren onafhankelijk te zijn, en zelf weten hoe je iets doet en wanneer. Door hoe de lessen en opdrachten zijn georganiseerd, krijg je dus de ruimte om jezelf te zijn. Je ziet dat iedereen in de klas verschillend is en je hoeft geen twee gezichten te hebben om erbij te horen. Bovendien is het fijn om veel jonge docenten te hebben, die begrijpen beter hoe het leven voor ons nu is.’

Göksu:

‘Ik pas in de klas, ik heb niet het gevoel dat ik anders ben. We hadden laatst een klassengesprek waarin iedereen iets persoonlijks vertelde. Dan denk je elkaar te kennen en dan hoor je nog dingen die je niet wist. Nu zijn we best hecht. Ik ben zelf graag onafhankelijk, ik heb geen geduld om op anderen te wachten. Ik ben snel afgeleid, ik spring van het een op het andere. Hier heb ik de kans om te ontwikkelen in zelfstandigheid. Leraren proberen me te laten werken. Hun begeleiding helpt me in wat ik wil bereiken.’