Onderonsjes in het onderwijs zijn van onschatbare waarde...

28 maart 2015

Onderonsjes in het onderwijs zijn van onschatbare waarde... De week van leraar Laura Loupatty op De Werkplaats in Bilthoven.

Maandag
Ik zit te praten met de moeder van Berend.
Berend schuift na een paar minuten aan.
‘Weet je wat ik niet snap,' zegt hij.
‘Kijk we krijgen altijd instructies bij rekenen, van de dingen die we niet snappen...’
Hij kijkt ons aan en vervolgt zijn verhaal.
‘Hoe weten jullie dat dan. Want het klopt áltijd!’
Beide kijken ze mij nu aan, Berend en zijn moeder.
‘Tja...daar zijn wij nou juffen en meesters voor....’
Vol bewondering kijkt Berend mij aan. ‘Da’s knap!’ zegt hij.

Dinsdag
Diter zit naast me en ik vraag: ‘Wat is er vandaag?’
‘Ik zou het niet weten,’ zegt hij ietwat onverschillig.
Ik weet dat er iets is, nu alleen nog achterhalen.
‘Vertel.’
‘Nou, vanochtend gewoon douchen, ontbijtje klaar gemaakt.’
Hij heeft een grijs op zijn gezicht.
‘Ja dat doe ik Lau... Ontbijt maken.’ Hij babbelt vrolijk verder.
’O ja en daarna had ik een beetje ruzie met m’n broer en toen ging m’n vader zich er ook nog... mee bemoeien...’
Hij stopt met vertellen. Ik kijk Diter aan.
Diter knikt en zegt verbaasd: ‘Hoe weet jij dat nou Lau....’

Donderdag
‘Ik ben zo blij dat ik weer terug ben,' zeg ik tegen mijn groep.
Ze zitten in de kring als ik terugkom van de kijkochtend in 5/6.
‘Het was héél erg leuk in vijf zes, ze werken ontzettend hard en doen allemaal zo hun best,’ vertel ik.
‘En ze zijn ook zó klein!’
‘Echt waar?’ vraagt Pam. ‘Echt waar, maar fijn om weer hier te zijn,' antwoord ik opgelucht.

Pem, Hayo, Jenni, Hiram en Sean zitten aan de grote tafel.
‘Hebben jullie mij een beetje gemist?,’ vraag ik lachend.
‘Och Lau, ik heb zo zitten huilen,’ zegt Jenni.
‘Jenni, ook al is het niet zo... Doe dan net alsof.’ Ik trek een raar gezicht.
‘Je hebt wel humor...,’ zegt Hiram. ‘Echt wel humor!’

We praten over het werken in de bovenbouw.
Hayo kijkt op en zegt: ‘Maar hier is het wel anders dan op mijn oude school!’
‘Ben je blij dat je op de WP zit,’ vraag ik hem.
Hayo knikt. ‘Weet je wat ik alleen jammer vind.’
We kijken hem allemaal aan. ‘Dat ik pas in groep 8 hier naar toe kon.’
‘Aahh,’ zegt Pam ‘Wat lief dat je dat zegt.’
‘Dat is echt héél lief,‘ zeg ik en iedereen knikt.

Vrijdag
‘Ik heb net zo leuk staan praten met één van jouw werkers,' zegt Mauro, de nieuwe stagiaire van mijn collega Renée.
‘Hij bedoelt met Jenni!’ roept Renée vanuit het magazijn.
‘O Jenni, dat is zo’n schat, erg grappig en héél erg eigen!, antwoord ik.
‘Vandaag ging haar nieuwskring over de zonsverduistering, dat had ze zo goed voorbereid! Echt héél knap,’ zeg ik.
‘Ze vertelde van alles en nog wat en stelde ook hele goede vragen,’ voegt hij er enthousiast aan toe. ‘En weet je wat ze zei toen ze weg liep: Nou ik heb in ieder geval een goed gesprek met je gehad.’
‘Dat is typisch Jenni,' zeg ik trots en loop naar mijn startruimte.

Laura Loupatty is werkzaam als leerkracht op de Werkplaats Kindergemeenschap in Bilthoven,  Ze schrijft over haar praktijk op haar eigen blog