Meryem en Ilham in voorbeeldfunctie in Rotterdam-Zuid: ‘Ons werk voelt niet als werk.’

30 oktober 2014

Ilham Cheggar en Meryem Ozektas werken op het Scheepvaart en Techniek College in de Waalhaven in Rotterdam Zuid. Collega’s zijn ze en ze weten precies wat ze willen en waarom ze juist op deze middelbare school – in deze wijk - lesgeven. ‘Passie op Zuid’ heet de beweging waarmee ze verbonden zijn. Rikie van Blijswijk zocht de dames voor de zomervakantie op. In koor zeggen zij: ‘Ons werk voelt niet als werk.’

'Passie op Zuid' is een beweging van docenten die hun passie willen delen!  Op initiatief van alle VO-scholen in Rotterdam-Zuid, een stadsregio dat een twijfelachtig imago kende als werkgebied, is een aantal docenten zichtbaar geworden op een speciale website. Ze schrijven blogs vanuit hun passie voor het vak, over hun praktijk en geven workshops.

Als zodanig vervullen deze docenten een voorbeeldrol in de verdere ontwikkeling van goed onderwijs, binnen hun school en in de nabije stadsregio. Meryem en Ilham: 'Op dit moment zijn we met 20 docenten. Met hun verhalen willen we laten zien hoe waardevol het is om op Zuid te werken en willen we anderen besmetten met ons enthousiasme.’ 


Er is een onbedoelde, maar wel opvallende gelijkenis tussen de leraren van Passie op Zuid, ontdekte projectleider Van der Dussen. Ten aanzien van drie aspecten. ‘Ze hebben stuk voor stuk heel bewust gekozen voor lesgeven op Zuid, omdat ze juist daar van betekenis zijn. Daarnaast is een goede relatie met de leerling voor hen uitgangspunt. En ze zijn zelf-lerend, dus ook nadrukkelijk bezig met hun eigen (persoonlijke) ontwikkeling.’

De leerlingen van docenten Ilham en Meryem zijn tussen de 12 en 16 jaar. Ze kiezen voor werk in de scheepvaart en de haven. Ze stromen door naar het mbo of kiezen voor een combinatie van werk en opleiding. Vijf procent van de leerlingen zijn meisjes. Om hun aandeel te vergroten organiseren Meryem en Ilham open dagen, informatie-avonden op basisscholen, Girls Days en Moeder-ochtenden.

Ilham, geboren in Breda, woont inmiddels zeventien jaar in Rotterdam. Na de geboorte van haar twee kinderen begint ze aan de PABO en gaat aan de slag op een basisschool. Al snel blijkt dat haar hart uitgaat naar het werken met oudere, middelbare scholieren. Die uitdaging vindt ze op het Scheepvaart en Techniek College in Rotterdam Zuid.

‘Op de basisschool had ik nog geen idee over mijn toekomst. Een beroep ‘in pakjes, op hakjes’, stewardess of secretaresse dat leek me wel wat. Met weinig moeite haalde ik achten voor Nederlands, dat gegeven werd door een zekere mevrouw Van Hoek op het Markenhage College hier in Rotterdam. Een dame, altijd keurig gekleed in Chanelpakjes. Strikt tijdens de lessen en spaarzaam met het uitdelen van complimenten.’

‘Op een bepaald moment had ik weer eens een conflict. Nu met de leraar Frans. Daarna volgde de Nederlandse les en terwijl ik er bepaald niet vrolijk bijzat, zei ze met een knipoog: ‘Wat heb jij een mooie armband om. Die staat je goed’. Ik weet nog dat ik helemaal opfleurde, dat ik mij gezien voelde. Mijn respect voor haar groeide, daarmee ook mijn enthousiasme om te lezen. Ik ging zelfs van boeken houden.’

‘Ik leerde van haar dat ik als docent wil dat mijn leerlingen zich gezien weten. Ik complimenteer ze graag over hun kleding, haar en werk. Onderwijskundig kies ik voor klassikaal lesgeven. Terwijl ik les geef, weet ik wie ik meer aandacht moet geven, wie meer moeite heeft met taal. Ik loop de hele dag rond tussen de leerlingen en geef ze graag de extra hulp en aandacht die ze nodig hebben. Mijn ambacht is mijn passie. Ik wil voor mijn leerlingen het verschil maken, net zoals mevrouw Hoek dat bij mij deed.’

Meryem, Schiedamse en moeder van drie kinderen, staat sinds haar negentiende voor de klas. Tijdens haar stage Engels in het tweede jaar van de lerarenopleiding op het Zuiderpark College in Rotterdam, vertrekt haar mentor. Als vanzelfsprekend neemt ze de klas fulltime over. Haar opleiding rondt ze in deeltijd af. Na negen jaar met plezier ‘voor de klas’ neemt ze doelbewust afstand en volgt de opleiding strategisch management. In 2010 komt ze terecht op het Scheepvaart en Techniek College. ‘Hoe het bevalt? Hier vind ik mijn voldoening.’

Vervolgend: ‘Op de Havo wist ik het: rechercheur worden! De wereld redden. Mijn ouders vonden dit een gevaarlijke manier om voor anderen iets te betekenen. ‘Ga nou maar in het onderwijs, dat is veel veiliger.’ Het onderwijs was dus zeker niet mijn passie. Mijn eerste klas had achteraf bezien veel weg van een dictatuur. Pas na twee jaar leerde ik mijn werk en leerlingen echt waarderen. Mijn manier van lesgeven heb ik ook geleerd van een docente Nederlands: mevrouw Van de Loo op ’s Gravenland in Schiedam.’ Lachend: ‘Kan zomaar de zus van mevrouw van Hoek zijn…’

Passend Onderwijs

Meryem: ‘Tsja, passend onderwijs. Jaren geleden werd het al gelanceerd als een maatregel waardoor niemand, op welke school dan ook, kan worden geweigerd. Natuurlijk, ook wij hadden daar onze vraagtekens bij. Niet alle leerlingen gedijen op elke school. Anderzijds: diversiteit in groepen heeft altijd bestaan. Homogene groepen bestaan helemaal niet. Vorig jaar nog zat er een leerling met een vorm van autisme in mijn groep. Een heel leuk kind. Ik vraag me eigenlijk altijd al bij elke leerling af: ‘Wat heb jij nodig?’ Ik wil vanuit mijn gevoel maatwerk leveren aan elke leerling.’

Ilham: ‘Passend onderwijs knaagt wel aan mijn geweten. Ik streef naar kleinere groepen, liefst alleen de richting Kader of juist Gemengde Leerweg, om meer zorg en aandacht aan de leerlingen te bieden. Door de invoering van de wet zitten deze leerlingen nu bij elkaar. Onderpresteren kan dan het gevolg zijn. We moeten beter inspelen op het aanbieden van een voor ieder goede lesinhoud en daarin differentiëren.’

Met samenwerkend leren, leren in duo’s en zelf nakijken, daar hebben de twee docenten het niet zo op. Ilham: ‘In het VMBO werkt de traditionele lesstijl wat ons betreft beter, juist ook omdat onze leerlingen meer gemotiveerd zijn voor praktijkvakken. Bij de een ben je streng; de ander moet je juist aanmoedigen. Dat komt de leerlingen, ook die nu vanuit het speciaal onderwijs binnenstromen, ook baat bij. We bieden voortdurend maatwerk vanuit de relatie, de bron om met elkaar verder te komen. En dan doelen we niet alleen op de relatie met leerlingen maar ook op die met ouders en collega’s.’

Meryem: ‘Ons werk voelt niet als werk. We doen ons werk op de manier zoals we hopen dat onze eigen kinderen ook binnen het onderwijs worden benaderd.’

Zie ook www.passieopzuid.nl