Leraar Koen boorde met 'klassentwitter' in Cuijk nieuwe leerwegen aan

12 februari 2015

Vraag Pabo-studenten wat belangrijk is in de ontwikkeling van leerlingen en ‘de koppeling met de leefwereld’ zal zeker genoemd worden. Koen Steeman is er in ieder geval mee doodgegooid toen hij zeven jaar geleden de lerarenopleiding verliet. Als  leraar op basisschool 't Startblok in Cuijk ontdekte hij - alweer bijna 3 jaar terug - met zijn klas en het twitteraccount @StartblokGroep7 nieuwe leermogelijkheden. Een blog van zijn hand: 'Ineens is betrokkenheid heel dichtbij.'

Twitter in de klas, een koppeling met de (digitale) leefwereld van de leerlingen. In mijn eerste jaren als leerkracht op basisschool ’t Startblok in Cuijk was ik ook erg op zoek om deze verbindingen te maken. Soms lukte dat goed met schitterende resultaten, maar soms lukte het ook niet. Ik stelde me de vraag wat de leefwereld van de leerlingen eigenlijk precies is en of die alleen buiten school was en hoe de digitale leefwereld een plaats had binnen de leefwereld van de leerlingen.

Ik wilde een koppeling maken tussen de digitale leefwereld en mijn klas. Of beter gezegd, ik wilde met behulp van de digitale leefwereld waarin de kinderen opgroeien, een brug slaan tussen het leren in de klas én de wereld daar buiten. En dus ben ik ruim een jaar geleden samen met mijn groep 7 een klassentwitter (@StartblokGroep7) begonnen.

Door de klassentwitter te gebruiken kom je er achter welke andere koppelingen je allemaal nog meer kunt maken. Je wordt als het ware uitgedaagd om er meer mee te doen. De eerste posts waren ervaringen van leerlingen: Wie er door waren in de talentenjacht, wie de gaafste surprise had gekregen en opvallende spreuken.

In het begin was ik vooral de trotse leerkracht die wilde laten zien wat er in de klas gebeurde, maar toen we ouders en vriendjes als volgers kregen waren het vooral de leerlingen die graag wilde tweeten om thuis te laten zien wat zij bereikt hadden. Ineens was betrokkenheid met de omgeving heel dichtbij.

De volgende ontwikkelingen gebeurde heel erg snel. Doormiddel van hashtags (#) en apenstaartjes (@) konden die leerlingen direct in contact komen met mensen of organisaties die ze nodig hadden. Zo regelde verschillende groepjes posters van goede doelen-organisaties voor een project via een tweet en werd hyves verleid om gratis pennen op te sturen.

Het leukste voorbeeld is misschien wel een recente tweet waarin leerkracht en leerlingen hun frustraties uitte nadat het digitaal toetsen gigantische was mislukt, leerlingen hadden 1,5 uur moeten wachten voordat ze konden beginnen. Nog geen half uur na de tweet kwam de conciërge met de telefoon in de hand. Cito aan de lijn met de mededeling dat ze graag wilde helpen om het probleem op te lossen, dat hebben ze vervolgens keurig gedaan. Toen hebben we samen met de leerlingen maar besloten om eventjes @cito een tweetje te plaatsen dat ze wel goede en snelle service hebben.

De vraag is natuurlijk waar de grenzen liggen en waar het ophoudt. Bij mij in de klas (groep 7) beschikken denk ik de helft van de leerlingen over een smartphone. Dit betekent dat de klassentwitter niet alleen snel de leefwereld buiten school bereikt, maar de leerlingen ook zelf snel de klassentwitter kunnen bereiken.

Vorige week kreeg ik een tweet van een leerling die zich ziek meldde. Na hem met de klas beterschap gewenst te hebben heb ik ouders toch even opgebeld met het verzoek om het voortaan via de telefoon te doen. Maar eigenlijk was er een grote koppeling met de leefwereld van het kind, zo groot dat hij (zelfs ziek) de klas nog kon en wilde bereiken.

Het einde van de mogelijkheden van de klassentwitter is nog lang niet in zicht en ik kijk reikhalzend en vol verassing uit naar de nieuwe ontdekkingen die ik met mijn klas ga doen. Ondertussen blijf ik trots de bevindingen van mijn leerlingen delen, want stiekem vind ik het mooiste aan de klassentwitter dat ik het resultaat van onderwijsactiviteiten kan laten zien; mijn leerlingen die leren!

Koen Steeman is leraar op 't Startblok in Cuijk.