'Kinderen zijn superleermeesters. Ze laten je direct zien of iets wel of niet werkt'

20 juli 2015

Angeline Smits gooide twaalf jaar terug het roer om. Weg van het snelle leven uit de tijdschriftwereld. Ze wilde voor de klas! Als zij-instromer werd ze - van de ene op de andere dag  - de juf van groep 1-2. Op nog geen tien kilometer van haar huis, kwam ze in een andere wereld. Voldoening geeft het werken met kinderen vanaf de eerste minuut. 

Ruim 10 jaar geleden… Ik gooi na lang nadenken het roer om. Ik besluit iets te doen wat meer voldoening gaat geven. Een wens van vroeger gaat in vervulling. Studeren en werken combineren: als zij-instromer kan ik met vallen en opstaan het vak van leerkracht onder de knie krijgen. Opeens ben ik de juf van groep 1-2. Op een school die door mijn kersverse collega’s een zwarte school genoemd wordt.  ‘Zwarte’ scholen? Die ken ik uit de krant. Voldoening geeft het werken met kinderen vanaf de eerste minuut.

En nu, op een druilierige zondagmiddag…

besluit ik mijn dagboek weer eens door te nemen. Zomaar.

Ik heb meer dan 10 jaar onderwijservaring. Ik heb allerlei trainingen en opleidingen gevolgd. Van gedragstherapeutische benadering, dyslexie, dyscalculie, handelingsgericht werken, tot groepsdynamica en filosoferen met kinderen. Leidinggeven, onderwijsinnovatie. Ik ben betrokken bij verbeter- en verandertrajecten. Ik werk me door stapels boeken heen.

De lezingen en  de onderwijsavonden in Driebergen - bij hetkind - zijn als slagroom op de taart. Luc Stevens, Martine Delfos, Marcel van Herpen, Jelle Jolles, Toshiro Kanamori.

Ik organiseer inspiratiebijeenkomsten voor collega’s en ben op verschillende plekken in onze onderwijsorganisatie aan het werk, maar, last but not least, ik blijf lesgeven.

In mijn dagboek lees ik over de dagelijkse gebeurtenissen in mijn klas. Wat valt me op? Is er veel veranderd? Dat valt dus wel mee. Bij het teruglezen zie ik dat ik ‘met de kennis van nu’ in veel gevallen hetzelfde zou handelen. Dagelijks zijn er kleine en iets grotere missers en toppers.

Kinderen zijn superleermeesters. Ze laten je direct zien of iets wel of niet ‘werkt’.

Ik pak de draad weer op en begin weer te schrijven. Leren is ontwikkelen. Ont-wikkelen: mooi woord. Je groeit, komt tot nieuwe inzichten, en komt daarbij steeds dichter bij de essentie.

Met vallen en opstaan, dat dan weer wel.

Angeline Smits begint een serie korte verhalen over haar onderwijsleven en -praktijk. Ze is werkzaam bij de Stichting Villa Primair . Daarnaast staat ze twee dagen per week voor de klas.