Als invalster op een ZMLK-school voor jongeren tussen de 14 en 20 jaar is het voor Esther Mikkers even wennen, zeker als je zoals zij alleen basisschoolkinderen gewend bent. Deze leerlingen krijgen lessen in blokken van anderhalf uur. Esther geeft begrijpend lezen met een klein groepje jongens, dat een vrij hoog niveau heeft. Maar de aandacht gaat ergens anders heen. Haar blog: 'Ik vraag of ze ook even gewoon kunnen doen. Dat is de stomste vraag die je kunt stellen in het onderwijs en ik weet het.'

De zes jongens stappen binnen en gaan zitten. Hun boeken blijven onaangeroerd. “Heeft ze haar op d’r kut?” vraagt een van de jongens.
“Heb je het over mij?” vraag ik om het ijs te breken en ze op mijn aanwezigheid te attenderen. Gelach, “Nee juf, echt niet”.
Een van de jongens kijkt verschrikt alsof hij in de problemen komt hierdoor, maar ik vraag ze of ze hun les willen bekijken. Met frisse tegenzin onderbreken ze hun gesprek om een boek open te slaan.

Als we net zijn begonnen met het lezen van de tekst stapt de stagiaire van de fysiotherapeut binnen. Gegiechel (het ging dus over haar en de afspraak van één van de jongens). Ze staat daar in strakke kleding en op hoge hakken, net zo oud als de jongens en zegt met een zangerige stem: “Leander, kom je met me mee?” “Ja graag!” lacht hij en kijkt even stoer om naar zijn klasgenoten. Als de deur dichtgaat doen de jongens of ik niet meer besta en gaat hun fantasie op hol. Er wordt besproken wat ze samen aan doen in dat kantoortje. Ze heeft er geen idee van hoe de jongens over haar praten.

Ik besluit om haar in de pauze even aan te spreken. Deze jongens hoeven niet gehaald, ze kunnen zelf wel om een bepaalde tijd komen. Als het me toch lukt om de aandacht weer bij de saaie les te krijgen, lukt het ons om binnen twintig minuten de hele tekst te lezen. Nu de vragen. Leander komt weer binnen. “En hoe was het?” schreeuwt een van zijn vrienden. “Lekker joh”, grapt hij terug. Hij doet mee om erbij te horen. Je ziet aan alles, dat hij het niet fijn vindt om zo te praten.

We gaan verder. Ik lees ergens boer, zij horen hoer. Weer gedoe! Ik vraag of ze ook even gewoon kunnen doen. Dat is de stomste vraag die je kunt stellen in het onderwijs en ik weet het! “Oh, juf, dat is heel gewoon hoor. Hoeren, daar kun je gewoon naar toe. Je geeft geld en dan kun je neuken,” zegt de brutaalste. “Ja, dat weet ik, maar het gaat niet over hoeren, maar over boeren.”

Dezelfde jongen valt mij bij:”Okay jongens, de juf wil de vragen doen.” Ik vraag mij intussen af of ik dat wel wil. Ze mompelen nog wat en we gaan verder.
Bij vraag drie komen er op het schoolplein drie meiden van de aangrenzende school aangelopen. Mollig, strakke kleding en veel bloot, waarop de jongens natuurlijk direct reageren: “Zoooo!” Alle hoofden kijken nu naar het slenterende drietal. De meisjes stoppen bij de tafeltennistafel voor ons lokaal en gaan daar een sigaretje roken”.

Deze les is voorbij. Ik stop ermee. Ik laat ze kletsen en ga even een kop koffie halen. Als ik terugkom zeg ik. “Luister, ik snap dat jullie aandacht meer naar meisjes uitgaat dan naar de les. Ik wil het best met jullie over meisjes of seksualiteit hebben, maar dan moet er wel op een normale manier over worden gepraat.”
De meisjes lopen weer naar hun school, zie ik uit mijn ooghoek.
“Nee juf, dat doen we al bij meester Anton. Die geeft voorlichting. We maken die vragen wel even af.” En dat doen ze.
Ik ben blij dat de bel gaat. Nu mag ik gaan koken met vier andere leerlingen.

Ik twijfelde nog of ik morgen (onbetaald) naar de studiedag zou gaan. Maar de studiedag gaat over seksualiteit bij jongeren met een beperking. Deze kans om meer te leren moet ik niet voorbij laten gaan.

Esther Mikkers is invalleerkracht en recentelijk vooral leraar op RKBS De Kring in Alkmaar.