Het Nieuwe Werken: 'Waarom duurt een les 50 minuten?'

7 juni 2012

In de loop der eeuwen heeft werken een aantal totaal nieuwe benaderingen gekregen, waarbij Het Nieuwe Werken mogelijk de grootste impact heeft op ons dagelijks leven. Geen vaste kantooruren, ergens tussen half negen en vijf en de daarbij behorende aan- en afvoerdruk die vervoermiddelen veroorzaken op schaarse meters asfalt.  Schoolleider Laika Cortenbach wees  ons op een artikel van Jelle de Boer op de site van Expeditie Duurzaam. Hij gaat in op de tijdbenadering als zodanig.  “Gewoon doen wat je moet doen, in de tijd die het kost.”



In de tijd dat het alfabet nog niet voor iedereen bereikbaar was, werkte het volk van licht tot donker. In de zomer dus langer dan in de winter. De rest van de tijd was men dan bezig met allerhande thuiselijke klussen die met schoonmaak en voedsel te maken hadden. Of dit nu een prettige omstandigheid was, laat te raden. Maar overzichtelijk was het zeker.

Ooit ergens bedacht men de vast werkdag. Kunstlicht schiep mogelijkheden om ook op momenten dat de koperen ploert niet voor daglicht zorgde, arbeid te verrichten. En die arbeid was nog steeds lang, tot we in de moderne tijd overgingen op een achturige werkdag en een vijfdaagse werkweek. Goed, beetje kort door de bocht, maar de essentie is volkomen onduister.

Acht uur per dag werken. Daar zit een gevaar in. Wie gloeilampen op een blikken schroefdraad bevestigt, kan er als ‘ie goed is met de hand er 50 in het uur koppelen. Wie minder goed is, wellicht 40 of zelfs 30. Toch werkt de eerste arbeider net zo lang als de tweede, immers, we maken productie in een tijd en niet andersom. Als we 400 tegen 240 gloeilampen afzetten en van beide verwachten dat zij de acht uren volmaken, gaat er iets scheeflopen. Mogelijk dat de norm 300 is, en dan voldoet de een niet en de ander ruimschoots.

Extrapoleren naar mijn werk. Ik schrijf stukken en ik doceer op een hogeschool hoe je dat moet doen. In beide gevallen ben ik gevangene van de klok. En het gekke is, het schrijven van een artikel kan in een uur of in twee uur, maar het blijft een artikel. Waarom verwacht mijn werkgever dat ik dan toch ‘mijn uren maak’? Datzelfde geldt voor lesgeven, al is daar meer vrijheid: als ik de vier (vijf, zes) p’s van marketing heb behandeld in 20 minuten en iedereen snapt het, waarom is een college dan 45 minuten? Gaan we elkaar aan zitten kijken, ga ik hetzelfde nog een keer vertellen, moet ik meer vertellen, ga ik opnieuw voorbeelden geven, doen we de les van de volgende week alvast?

Lees verder in het artikel van Jelle de Boer op  de site van Expeditie Duurzaam, naar balans voor People, Planet en Profit. Jelle is docent op de Haagse Hogeschool. Dit is zijn profiel.