Het Liemers College in Zevenaar: 'Mensen met hart voor de zaak. Hart voor de school. Hart voor de leerlingen'

27 februari 2017

Wellicht is mijn beeld van de brugklas-muziekavond op het Liemers College ietwat gekleurd, dat geeft Nicole Padberg grif toe, omdat ze zelf als tiener op deze middelbare school in Zevenaar een hele mooie tijd heeft beleefd. Niet alleen omdat er goed werd lesgegeven, maar ook omdat ze leuke vrienden had. En in toffe klassen zat. Maar zeker ook omdat haar vader overleed toen ze 17 was… En dat er docenten waren die informeerden hoe het met haar ging, dat maakte dat ze op school werd gezien in een roerige periode in haar nog jonge leven. En nu was ze terug op het Liemers. Haar blog: ''Mensen met hart voor de zaak. Hart voor de school. Hart voor de leerlingen.'


Indrukwekkend was het ook op de muziekavond waar nu onze 11- jarige dochter met haar klas stond te musiceren en te zingen.
Wat een enthousiasme bij die jongeren, wat een verbinding!
Als ouders zaten mijn man en ik te glimmen van trots en volop te genieten.
In alle reuring rond #onderwijs2032 is dit er allemaal ook, laten we dat vooral niet vergeten!

Verlegen jongens en meiden die leren zich een houding te geven, die leren applaus te ontvangen, te buigen na afloop.
Klassen die samen een groep vormen waarin ieder zijn eigen kwaliteit letterlijk 'ten toon' mag spreiden.
Leren omgaan met spanning, zenuwen. Samen oefenen, weer oefenen en nog eens oefenen. Doorzettingsvermogen dus.
Leren plannen, want morgen is er wel gewoon die toets waarvoor geleerd moet worden en vanavond wordt het laat.
Kinderen die met hun eigen muziekinstrument een foutje durven te maken.
Wat een energie, wat een lol, wat een saamhorigheid.

Dat de een er meer van geniet dan de ander is evident, dat mocht de pret niet drukken.
Voor sommigen smaakt een dergelijke avond naar meer, anderen zijn blij dat het erop zit, maar ze waren er wel!
Ze hebben zich ingezet en toewijding getoond in de aanloop naar deze avond toe.

En, daar ik 16 jaar in het middelbaar onderwijs als docent heb gewerkt, viel mijn oog natuurlijk regelmatig op - hoe kan het ook anders - de docenten.
Wat een voorbereiding is dit geweest, wat een extra uurtjes zijn erin gestoken. En hiervoor kun je in het onderwijs echt niet een dagje vrij opnemen, ter compensatie.
Ook kun je geen overuren schrijven, zoals in het bedrijfsleven. Hooguit past het in het taakuren beleid.
Maar hier zag je mensen met hart voor de zaak. Hart voor de school. Hart voor de leerlingen.
De liefde voor de klassen en de liefde voor het vak spatte ervan af!

Zittend in de aula voelde de docent in mij mee met de "collega's" en deze aandoenlijke bruggers.
Ik dacht: deze kinderen stelen mijn hart.
Om vervolgens te beseffen dat ze mijn hart niet hebben gestolen; ze hebben het verder doen opengaan…

Nicole Padberg-Jansen diende in april 2013 haar ontslagbrief in op de middelbare school waar ze zestien jaar als docent had gewerkt. De Amersfoortse wil niet meer vóór de leerling, maar naast de leerling staan.