Selina van den Brink

Ik ben Selina van den Brink, getrouwd met Jasper en trotse moeder van onze twee kinderen. Ik heb jarenlang als sociaal pedagogisch hulpverlener op verschillende behandelgroepen gewerkt met kinderen met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblematiek. Na het verliezen van mijn baan (door reorganisatie) besloot ik in 2015 het roer om te gooien.
Ik wilde een langgekoesterde droom, een eigen praktijk, in vervulling laten gaan. Ik ben gestart met de opleiding tot kindercoach en sinds 2016 heb ik mijn eigen praktijk. Werken met kinderen is mijn grote passie. Ik geniet ontzettend van de puurheid van kinderen, hun enthousiasme en hun kracht. Binnen mijn praktijk richt ik mij op (hoog)gevoelige kinderen/jongeren en kinderen/jongeren die geconfronteerd worden met rouw door overlijden begeleid.

Ik ben zelf hooggevoelig evenals mijn twee kinderen. Deze eigenschap brengt de nodige uitdagingen met zich mee. Ik merk dat hooggevoeligheid nog lang niet altijd onderkend of herkend wordt, terwijl het voor het zelfvertrouwen van het kind zo belangrijk is dat het gezien en (waar nodig) begeleid wordt in het aangaan van deze uitdagingen.
Om meer bekendheid aan dit onderwerp te geven heb ik besloten hier om de week over te gaan bloggen. Met mijn blogs wil ik een inkijkje geven in mijn leven als moeder van twee hooggevoelige kinderen. Ik wil inzoomen op de uitdagingen waar we dagelijks mee te maken hebben, van overprikkeling, woede-uitbarstingen, vermoeidheid, concentratieproblemen tot verdriet en onzekerheid. Ik wil beschrijven hoe wij (als ouder en school) hier soms mee worstelen, hoe we hier uiteindelijk mee omgaan en hoe wij ons kind hierbij betrekken, want ik geloof dat elk kind voor iedere uitdaging z’n eigen oplossingen heeft.
In mijn blogs wil naast de uitdagingen waar wij mee te maken hebben, ook de positieve kanten van hoogsensitiviteit belichten want het is tegelijkertijd ook een hele mooie eigenschap.
Ik hoop dat ik met mijn blogs mensen weet te bereiken en dat hooggevoeligheid meer herkend en erkend wordt, zodat deze groep kinderen zich echt gezien en gehoord voelen.