Marisa Hofman

In 2001 heb ik besloten om op mijn 32e een opleiding te volgen aan de PABO. Ik ben dus een 'laatbloeier' in het onderwijs. Sinds 2005 werk ik in het basisonderwijs op een openbare basisschool in West-Friesland. Ik ben leerkracht van groep 3/4 en twee middagen per week ook van groep 1/2/3. Verder ben ik ook taalcoördinator op onze locatie. In 2009 heb ik nog een Master Sen opleiding gevolgd, studierichting IB. Tien jaar in het onderwijs, en in die tien jaar is niet alleen het onderwijs veranderd, maar ben ik zelf ook veranderd. Van een leerkracht die in het begin niet te veel van de methodes durfde af te wijken, tot een leerkracht die nu ieder jaar weer manieren zoekt om het onderwijs te verbeteren. Met de methodes als rode draad door het jaar heen. Dat is toch wel het boeiende van ons vak: iedere groep, ieder kind is uniek. En iedere groep benader je ook weer op een andere manier, en heeft zo zijn eigen dynamiek en manier van leren. Ik kan wel zeggen dat ik in die 10 jaar nog nooit een jaar precies dezelfde lessen heb gegeven.

Er is veel te doen in het onderwijs over werkdruk en hoge eisen die aan leerkrachten gesteld worden. De blogs in hetkind raken mij omdat ze over persoonlijke ervaringen van leerkrachten en kinderen gaan. Er is méér dan alleen maar taal en rekenen, en daar lees ik graag over.
Die persoonlijke relatie met de kinderen uit mijn klas zijn ook een zalfje voor deze juf. Kom maar op met die werkdruk, het is voor een goed doel!

Grappig genoeg gaat mijn eerste blog niet over mijn groep. Ik heb nooit eerder blogs geschreven, maar na de verjaardag van mijn 23-jarige neef vloeide er ineens zomaar iets uit mijn pen (toetsenbord). Ik heb veel van mijn neef geleerd deze avond, en ik hoop dat u de tijd wil nemen om te lezen over deze bijzondere kanjer. Misschien blijft het bij deze ene blog, of misschien komen er nog meer over mijn groep. De tijd zal het leren.