Marc van Wijk

Als socioloog neem ik vanzelfsprekendheden als onderwerp van onderzoek, en daarmee doelen en functionaliteiten. Je stelt vaak de vraag “kan het ook anders?”, al is het alleen maar om te ontdekken waarover we als mens iets kunnen besluiten of hoe ideeën ontstaan.

Onderwijs is deel van de maatschappij, evenals de leerlingen die onderwijs genieten. Tegelijkertijd worden leerlingen, en wordt dus ook de maatschappij, mede door onderwijs gevormd. Dat is potentieel een situatie die frictie veroorzaakt en als leerling heb ik dat met regelmaat zo ervaren. In mijn geval wanneer leerkrachten zeiden te weten hoe iets gedaan moest worden, zonder dat verder uit te kunnen of willen leggen. Dat is het moment dat je je niet betrokken voelt of wilt voelen bij het onderwijs dat je voorgeschoteld krijgt.
Later ben ik in andere rollen bij het onderwijs betrokken geweest. Als bijlesdocent (natuurkunde) en later in het opvangen van leerlingen van een mbo-entreeopleiding. In die laatste rol bespeurde ik soms dezelfde soort frictie tussen leerlingen en school/onderwijsbeleid.

Mijn huidige betrokkenheid bij onderwijs valt onder interesse in sociale structuren en functies en de manier waarop vanzelfsprekende doelen en verantwoordingen zichzelf reproduceren. Twee dialogen (Alcibiades en Laches) waarin Sokrates advies geeft aangaande de opvoeding zijn voor mij bepalend geweest; bij het zorgdragen voor de opvoeding van jonge mensen gaat het niet alleen om de ontwikkeling en toetsing van de jongeren, maar tegelijkertijd om de toetsing van het onderwijs en een levenswijze. Dat mensen met verschillende rollen in het onderwijs op Hetkind willen denken over onderwijs waarin centraal staat dat alle betrokken partijen samen de richting van het onderwijs bepalen, stemt (mij) positief.

Bij de Brixsgroep ben ik onderdeel van een commercieel arbeidsbemiddelingsbureau. Ik richt me niet direct op maatschappelijke situaties, maar wel op de vraag hoe deze van invloed zijn op het werven van personeel voor onderwijsinstellingen.