Lotte Brunt

Ik ben Lotte Brunt (Tiel, 1983). Na het afronden van de studies Cultuurpsychologie en Onderwijskunde aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, ben ik drie jaar als docent werkzaam geweest in het HBO.

Ik denk veel na en ik zie veel wat ik niet snap. Hoewel veel mensen eenzelfde ervaring zullen hebben, heb ik nooit het gevoel gehad, dat het zo hoeft te zijn. Ik heb altijd het gevoel gehad dat de antwoorden te vinden zijn, dat we niet akkoord hoeven te gaan met chaos en toeval, en dat de antwoorden bij ons allemaal, ergens in onze herinnering en in ons diepe weten liggen.

Vanuit die notie ben ik gaan onderzoeken en bevragen wat ik in de maatschappij zie. Daaronder vallen het onderwijs, de gezondheidszorg, de inrichting van instituties, en alle dingen die als bevredigend en vervullend moeten gelden, die ik vaak niet als bevredigend beschouw. Ik vraag me dan af: ‘Waarom doen we dit zo?’, ‘Waarom gebruiken we deze woorden, en niet andere?’, en: ‘Welke behoeften van mensen liggen ten grondslag aan pijn, worsteling, en de manier waarop ze hun levens inrichten?’. Ik ben er sterk van overtuigd dat al ons handelen logisch te verklaren is uit onze wil om het goede te doen, zowel jegens onszelf als jegens anderen.

Het verband met hetkind, is dat ik die goede wil ook altijd in kinderen kan herkennen, én in leraren, zelfs al die laatsten handelen uit onvermogen. Wanneer mensen, dus ook leraren, schoolleiders en managers, worden aangesproken op hun diepste behoeften en ze openen zich, dan zie je alleen maar mooie dingen.

Het is mijn hoop dat we de moed hebben om die dingen in elkaar te gaan zien. We zullen niet worden teleurgesteld.