Josua Ossendrijver

gastdocent en -spreker, uitsluiting, onderwijsprojecten

Mijn naam is Josua Ossendrijver, hoewel …
Het zou mijn naam zijn geweest als de Tweede Wereldoorlog er niet was geweest.

Op 66 jarige leeftijd kon ik de legpuzzel van mijn leven compleet maken. De vele puzzelstukjes die ik vanaf mijn vroege jeugd op mijn pad vond, maakten mij zeer onrustig, gespannen leidden tot een ernstige depressie van meer dan tien jaar en suïcidaliteit. Nu weet ik dat mijn ouders niet mijn ouders waren.

Ik ben in 1943 geboren op een onderduikadres en direct daarna ‘afgestaan’ aan een niet-Joods gezin dat mij aangaf onder hun eigen naam. Officieel heet ik nog steeds Klaas Slegt. Mijn ouders en broer David zijn in Auschwitz vermoord.

Mijn ongelukkige jeugd was de trigger om bewust te kiezen voor het onderwijs. Idealistisch als ik was werd ik op 26-jarige leeftijd benoemd tot directeur van een basisschool in het Ouden Noorden van Rotterdam. Korte tijd na mijn aantreden werd dit een van de eerste ‘zwarte’ scholen. Eerste generatie kinderen van Turkse en Marokkaanse komaf. Tot mijn frustratie zag ik de weerstand die dit opriep bij de Nederlandse populatie die zich steeds meer leek aan te sluiten bij de toenmalige Centrumpartij. Dit was zo in tegenspraak met mijn beginselen.

Er kwam een moment dat ik het werken moest neerleggen. Mijn depressies werden dusdanig ernstig dat ik volledig werd afgekeurd. Psychologische en psychiatrische hulp boden enige verlichting en niet te vergeten de medicatie. Pas na de ontdekking van mijn identiteit kwam er voor het eerst in mijn leven innerlijke rust. Mede nadat ik mijn emoties had weggeschreven in mijn autobiografie ‘Verdoezeld Verleden’ (uitgeverij Verbum)

Tijd om terug te keren naar mijn idealen. Momenteel geef ik namens Kamp Westerbork gastlessen op scholen van basisschool tot en met pabo. Belangrijker dan mijn verhaal is daarbij het eindgesprek waarbij ik stel dat de oorlog niet begon met gaskamers, maar met het uitsluiten van mensen omdat ze anders zijn. Hetzelfde principe dat op microniveau gebeurt bij het pesten op school. Daarnaast ben ik o.a. secretaris bij de Stichting Stolpersteine Schiedam, die ook elk jaar een educatief project aan de scholen aanbiedt. Verder algemeen bestuurslid bij de Stichting WIJ-land die als doelstelling heeft onderwijsprojecten te ontwikkelen ter bevordering van een WIJ-samenleving.

Als er tijd over is ben ik aan het schrijven aan volgende boeken.