Irene Wouters

Werkervaring als onderwijskundige en als leerkracht in het basisonderwijs hebben mij veel geleerd over onderwijs in concept en onderwijs op de werkvloer. Ik heb de druk binnen het onderwijs in de afgelopen 26 jaar zien toenemen onder invloed van een veeleisende overheid, een veranderende populatie en de technologische ontwikkeling. Ik heb gezien hoe dit kan leiden tot een overspannen schoolorganisatie en tot overprikkeling van leerling en leerkracht ten koste van hun welbevinden. De roep om onderwijs voor een nieuwe tijd is nu actueler dan ooit. Ik wil daar graag aan bijdragen, niet top down, niet bottom up, maar met gelijkgestemden.

In mijn keuzes voor opleiding en beroep spelen steeds drie thema’s een rol: sport, zorg en onderwijs. Na mijn studie werkte ik een jaar als opleidingsfunctionaris bij de Nederlandse Sportbond voor Geestelijk Gehandicapten (NSG), een functie die wel heel illustratief was voor deze drie thema’s.

In 1989 zette ik mijn basketbalambities op een laag pitje, werd moeder en ging parttime werken voor het beroepsonderwijs. Aanvankelijk deed ik vooral ontwikkel- en beleidswerk. Bij CPS (Onderwijsontwikkeling en advies) ging ik ook advieswerk doen. Ik kwam meer op de scholen (AOC’s) waardoor mijn oorspronkelijke wens, juf worden, werd gevoed. Ik wilde ‘uit m’n hoofd’ en ‘in m’n hart’ en maakte gebruik van de mogelijkheid om via de zij-instroom mijn bevoegdheid basisonderwijs te halen en later ook de vakbekwaamheid bewegingsonderwijs.

Ik heb mijn werk als groepsleider op twee Jenaplanscholen als een enorme verrijking ervaren.