Ik ben schoolleider op De Werfklas in Culemborg.

Ik ben geboren in 1961. Ik bezocht twee traditionele kleuterscholen en drie lagere scholen. door een aantal verhuizingen. Ik genoot van school, wilde graag leren en vond alles leuk.
Toen ik in de 2e klas zat kregen we als opstelopdracht: Als ik later groot ben.
Ik zie de klas nog voor me, voel de stemming en schreef: dan word ik juf. Dat vergat ik vele jaren. Aan het eind van de middelbare school wilde ik naar de Landbouwhogeschool of de tropische bosbouwschool. Ik werkte gedurende mijn puberteit bij een boer. Omdat de exacte vakken niet mijn sterke kant waren, ging ik Nederlands studeren. Want gestudeerd moest er worden, en wel in Leiden. De studie verliep niet vlot, ik kwam erachter geneeskunde te willen gaan doen, werd een aantal maal uitgeloot en ging aan het werk als psychiatrisch verpleegkundige. Dat heb ik vele jaren met plezier gedaan. Ik volgde een opleiding kunstzinnige therapie en een opleiding tot groepstherapeut.

Toen mijn kinderen geboren werden kwam de oude wens weer boven. De antroposofie had inmiddels mijn hernieuwde belangstelling en ik besloot de dag/avondopleiding op de Vrije Pedagogische Academie te gaan doen. Daar heb ik 4 jaar van genoten. Zowel van het inhoudelijk bezig zijn met antroposofie en onderwijs als van de stages. Ik heb 5 jaar vervangen op de Vrije School Gouda. Ik wilde geen eigen klas omdat mijn kinderen nog zo jong waren. Ik wilde ruim tijd om te moederen. Het vervangen is inmiddels een fase die ik afgesloten heb.

Waarom dan nu een alternatief schooltje? Dat is een lang verhaal wat ik heel kort zal vertellen. De eerste aanleiding is de opleving van een oude passie: paarden. Daaruit ontstond de wens om meer buiten te gaan wonen. Maar ik werd ook geconfronteerd met de vraag wat die passie met me doet. Dat haakte aan bij ideeën over leren. Daarnaast zag ik mijn zoon op een minder geijkte manier leren, dan het gros van de kinderen lijkt te doen. Praktische problemen oplossen, vaardigheden onder de knie krijgen, leren vanuit interesse. Voorbeeld: hij leerde lezen omdat hij mateloos gefascineerd werd door de 2e wereldoorlog. Let wel, hij was toen ruim 10 jaar. Gelukkig had hij een geduldige juf. Mijn zoon wil alleen die dingen leren waar hij het nut van kan inzien. En dat zijn wel heel veel dingen. (modelbouw, dus ingewikkelde tekeningen lezen en veel concentratie en geduld opbrengen; klimmen, dus angsten overwinnen, vertrouwen op je klimmaatje, creatieve oplossingen zoeken onder stress en zo is er meer)

Het moet dus anders kunnen dan in het klaslokaal. En zo kwam ik in gesprek met Daniëlle Buijsman. Kortgaand: zij had een idee over een huis, met een klaslokaal. Onze onderwijsideeën komen overeen. We kenden elkaar via school en toneel. Een vreugdevolle en vruchtbare samenwerking ontstond. En dat al meer dan tien jaar!