Een hele goeie vraag uit de kring: 'Juf, waarom zeg jij altijd... altijd?'

4 oktober 2014

Vrijdagochtend, tien voor negen, besprekingskring. De twee regelaars Chantal en Nino, tevens naast-zitters, regelen de kring. Het eerste punt is altijd: wat kan er meegenomen worden naar de 'werkersraad'?

In de werkersraad zitten één of twee leerlingen (werkers, zoals dat op de Werkplaats heet) uit iedere groep. Ze praten over de dingen die goed zijn op school, over de bosrand, het plein... Met zoveel kinderen wordt er ook vaak gemeld wat er niet goed gaat.

Samen met Elsbeth (medewerker, zoals dat op de Werkplaats heet) die aanwezig is, bedenken de werkers oplossingen en koppelen dit terug naar hun eigen groep, aan de hand van de gemaakte notulen. Merla zit klaar met het ‘werkersraad schriftje’. ‘Heeft iemand iets voor de werkersraad?,’ vragen Nino en Chantal.

Mijn groep vindt dat alles goed gaat en dat is na vier weken een goed begin!
Nino en Chantal kijken de groep rond. ‘En nu kun je vragen of er nog dingen voor de groep zijn!,’ fluister ik zachtjes tegen Nino. Nino knikt en fluistert terug: ‘Dat moet ik nu dus vragen?’ Ik knik. Het is even wennen voor een zevende jaars.

‘Wie heeft er nog iets voor de groep..’ begint Nino aarzelend en vervolgt: ‘Wat gaat er goed?’ Voor de tweede keer kijken Nino en Chantal de kring rond. Het blijft stil. Dan gaat heel voorzichtig de hand van Hugo omhoog. ‘Hugo,’ zegt Chantal rustig.
‘Het is eigenlijk meer een vraag aan jou,’ zegt hij en kijkt mij aan. ‘Waarom zeg jij altijd....ALTIJD?’

‘Nou',  begin ik, ’dat is een echt een hele goeie vraag. Het klopt dat ik altijd het woord ALTIJD gebruik. Ik zeg bijvoorbeeld we gaan altijd door het poortje, we schrijven altijd met pen.... Ik denk dat je beter kunt vertellen wat wel kan ... mag ... de bedoeling is.’

Het is stil en ik vervolg. ‘Als ik zou vertellen wat niet mag... Tja, daar heb je niet zoveel aan! Als je tegen een kleuter zegt: Niet met scheppen slaan.......Gaan ze juist met scheppen slaan!’ ‘Net als die roze olifant, waar je niet aan moet denken maar dan juist wel aan gaat denken.... of de hele tijd aan moet denken,' roept Diter. ’Inderdaad!’ Hugo knikt.

Het is kwart over negen. De bel gaat, het teken dat we aan het werk gaan. ‘Oké, werk ze allemaal voor vandaag en niet vergeten, jullie zijn ALTIJD...’ ‘...LIEF....,’ zegt Lizzy.

‘Precies, jullie zijn altijd lief,’ zeg ik lachend.

Laura Loupatty is werkzaam als leerkracht op de Werkplaats Kindergemeenschap in Bilthoven,  Ze schrijft over haar praktijk op haar eigen blog