De dierenplaatjes van Freek zijn gestolen! Op zoek naar de dader, of is er een andere manier...?'

13 juli 2015

In de voorlaatste week van het schooljaar, bereikt Jeannette Broer - schoolleider op De Zevensprong in Boskoop - het bericht dat er plaatjes en knikkers zijn weggenomen uit de schooltas van een van de kinderen. En dat voor de tweede keer. Wie doet nu zoiets? Ze heeft een vermoeden wie het gedaan heeft. 'Maar in plaats van boos te zijn en op zoek te gaan naar de schuldige, hebben we het op een andere manier opgepakt,' schrijft ze. Haar blog over gelegenheid aan kinderen bieden om het beter te doen.

Vrijdagmiddag, de voorlaatste schoolweek in de pauze. De kinderen van groep 8 zijn weg met 'schoolverlatersdagen', groep 6 en 7 werken met elkaar deze dagen en groep 5 is alleen bij meester Bart.

Opeens komt één van de overblijfouders binnen. 'Ik ben het spuugzat, nu zijn voor de tweede keer de plaatjes van Freek Vonk en knikkers uit de tas van mijn zoon gehaald. Het was een enorme stapel, en hij is enorm verdrietig ervan. Kun je hier niet gewoon iets in je tas laten zitten, zonder dat eraan gezeten wordt?'

Bart en Jeannette kijken elkaar aan. Dit is niet leuk, en zeker nu het al de tweede keer is. We voelen boosheid, wie doet nu zoiets? We hebben allebei een vermoeden wie het gedaan heeft, maar hoe gaan we dit met de groepen aanpakken?

We lassen een interventiemoment in. Alle 70 kinderen zitten bij elkaar. Mogen we met het project verder werken? Nee, dat mag nu even niet. Jeannette start het gesprek:

Er is hier iemand op school die heel graag een boek met dierenplaatjes van de Albert Heijn wil hebben en plaatjes om te ruilen. Nu doet zijn moeder geen boodschappen bij de Appie, maar hij wil het zo graag, dat hij de plaatjes bij andere kinderen uit de laatjes en de tas haalt. En wat nog vervelender is, zelfs al voor de tweede keer bij hetzelfde kind.
Wat kunnen wij doen om allebei de kinderen te helpen? Het ene kind helpen om zijn plaatjes terug te krijgen, want dat je zomaar iets kwijt bent, is al heel erg. Maar ook het andere kind, zodat hij ook een boek heeft en geen plaatjes meer hoeft weg te pakken. Want hoe je het ook wendt of keert, iets wegpakken van een ander mag niet, doen we ook niet, en heet stelen.

De kinderen kijken elkaar aan, dan komen de eerste vingers in de lucht.

‘Je zou iedereen kunnen vragen wie het gedaan heeft.'
'We kunnen plaatjes die we dubbel hebben mee naar school nemen. '
'Ik doe niks met de plaatjes, ze mogen die van mij dan wel hebben. '

Er is sympathie voor degene die de plaatjes kwijt is, maar ook voor het kind dat ze moet wegnemen. Jeannette vertelt dat zij thuis nog een leeg boek heeft en dit op haar kantoor zal neerleggen. Hier komen ook de plaatjes die verzameld zijn en dan mag het kind die de plaatjes kwijt is, uitzoeken wat hij wil hebben; en wat over is, is voor degene die zo graag een boek wil hebben.  Iedereen zegt dat zij maandag de plaatjes mee gaan nemen.

Dezelfde middag gaat er vanuit school een mailtje naar de ouders van de groepen. Hierin wordt het verhaal verteld en direct komen er mailtjes terug van ouders die plaatjes mee willen geven. De overblijfmoeder wordt door verschillende ouders aangesproken en het kind zelf krijgt van verschillende kinderen allemaal plaatjes, binnen een dag is zijn boek in ieder geval vol.

Maar hoe nu verder? Op het kantoor lag een hele stapel en er was verder nog niemand voor geweest. Jeannette is de vrijdag voor de vakantie de twee groepen in gegaan en heeft hier gevraagd wat zij met de plaatjes die over waren, moest doen en het boek. Er was nog niemand voor geweest en eigenlijk was het wel een beetje gek, want als iemand zou komen, zou het toch duidelijk zijn wie de plaatjes meeneemt.

Eén van de kinderen zei: 'Laten we het boek zelf volplakken, dan is het voor de school.' Dat was een goed idee. Jeannette heeft met de kinderen afgesproken dat het boek er zou blijven liggen tot na het afscheidslied en dat - als er dan niemand het boek zou hebben opgehaald - zij het boek door de kinderen in de vakantie zou laten volplakken. Ze zou zelf niet veel in kantoor zijn, dus het kind wat wilde, mocht het pakken.

11.55 uur: iedereen is op het plein, we zingen met elkaar het Zevensprong-lied. Er komt een jongetje voor Jeannette staan: 'Jeannette, ik heb geen boek, mag ik dan het boek van jouw kantoor hebben?'
'Je weet de afspraak, dat is goed. Veel plezier ermee.'

Toch bijzonder dat hij het nu wel komt vragen!

Jeanette Broer van der Ham is directeur van Jenaplanschool de Zevensprong in Boskoop.