Halil Karaaslan

docent maatschappijleer, sociaal ondernemer

Ik ben geboren op 28 oktober 1988 in hartje Rotterdam. Mijn roots liggen in Turkije, specifiek in de Zwarte Zee gebied. Mijn ouders komen uit een prachtige dorp genaamd Yuvacik (plat vertaalt: huisje).

Tot 9/11 wist ik niet beter dan: ‘Nederland is mijn land, ik ben niet anders dan de anderen, behalve dat mijn ouders Turks zijn van afkomst’. Termen als allochtoon, autochtoon, waren toen nog niet zo prominent een issue. Ook de islam speelde tot op een bepaalde leeftijd geen prominente rol in mijn leven, net zoals die geen prominente rol speelde in de maatschappij van toen. Echter 9/11 was het moment van omslag. De islam en daarmee de moslims waren in één klap interessant.

Dat leidde tot heel wat soulsearching. Ik moest mij ineens verantwoorden voor zaken waar ik mij nooit in had verdiept. Af en toe bidden, vasten in de maand ramadan en geen alcohol drinken of varkensvlees eten was het wel zo een beetje.

In die jaren die erop volgde was ik met name bezig met mijn identiteitsvorming . Wie ben ik? Wat is mijn rol en plek binnen deze samenleving? Ik noemde mijzelf toen: de volwassen puber. De jaren die erop volgde rondde ik mijn VMBO – TL af en ging ik naar de HAVO.

Na het afronden van mijn HAVO ben ik begonnen met de lerarenopleiding maatschappijleer op de Hogeschool Rotterdam. Het was de Hogeschool Rotterdam waar ik echt invulling kon geven aan de vragen waar ik al jaren inmiddels mee bezig was. Ik zou en moest een rol vervullen in de maatschappij, het zij voor iedereen, het zij voor mijn achterban, maar in eerste instantie voor mijzelf.

In mijn jaren op de Hogeschool Rotterdam heb ik mij ingezet op het verbeteren van de positie van met name de allochtone student. Dit resulteerde in het oprichten van een doelgroep mentoraat genaamd Lale. Hierop volgde de nominatie en het winnen van de ECHO award voor teaching of excellence.

Van mijn studententijd tot nu probeer ik waar mogelijk mijn steentje bij te dragen aan het maatschappelijk debat. Daarbij valt mij vooral op dat het debat is 'verrechts' en verhard. Mijn rol in het debat zie ik niet als een sociaal wenselijke. We hebben veel problemen in Nederland waar momenteel niet graag over gesproken wordt. Althans, over de problemen wordt graag gesproken, maar niet over de oorzaken. Discriminatie wordt nog altijd weg gelachen als zijnde aanstellerij, islamofobie heeft nog altijd geen erkende plek, integratie is anno 2016 nog steeds een issue, etc, etc. Mijn weg is nog lang, maar inmiddels heb ik al best wat ervaring opgebouwd die ik graag deel met anderen.

Mijn blog dient enkel als mijn aanvulling op deze problemen en eigenlijk vooral als uitlaatklep voor mij als persoon. Het is een bundeling van mijn columns, maar in de toekomst ook lesvoorbereidingen, lesmateriaal, etc. Reageren hierop is mogelijk, onderaan alle berichten. Zoals ik altijd tegen mijn studenten en leerlingen ook heb gezegd: ‘wees hard op de inhoud, zacht op de persoon’.

Wasalam (groet van vrede),