Expositie: Kunst en Pedagogiek
“Hoop wordt pedagogisch wanneer ze wordt geoefend in verhalen, kunst en spel — niet als geloof in vooruitgang, maar als creatief mededenken met het mogelijke.” - Jan Jagodzinski
Wat gebeurt er als je kunstenaarschap toelaat in je pedagogische praktijk (en andersom)? Vanuit deze vraag gingen we in gesprek met een zestal onderwijsprofessionals die ook met artistiek werk naar buiten treden. Tot en met 14 november is hun werk te zien in Dokhuis en op onze website publiceren we een reeks videoportretten waarin we de relatie tussen kunst en pedagogiek in de praktijk van deze makers uitdiepen.
De expositie in Dokhuis is van dinsdag t/m vrijdag vrij te bezoeken tussen 10:00 en 17:00. Dagelijks tussen 16:00 en 17:00 is er iemand vanuit NIVOZ/Dokhuis beschikbaar voor een bakkie, om samen een rondje te maken en wat te vertellen over de werken én om te horen hoe kunst en pedagogiek elkaar in jouw praktijk ontmoeten.
Wil je samen een rondje maken, meld je dan even (gratis) aan. Voor de vrije inloop is aanmelden niet nodig; onze medewerkers heten je welkom.
Met werk van:
Mirthe Kamphuis
Mirthe Kamphuis is bestuurder bij Stichting Speciaal Onderwijs Tarcisius in Nijmegen. Via haar werk als beeldend kunstenaar probeert ze begrip te krijgen van haar omgeving om daar vervolgens iets aan toe te voegen: “Als organisatie-antropoloog en als kunstenaar en als schoolleider en als pedagoog, vertaal of verbeeld ik dat wat ik zie, naar een voor de ander begrijpelijk verhaal, rekening houdend met mijn eigen neushoornhoorn, het gegeven dat alles blijvend in verandering is en dat het verhaal altijd-vooral, heel veel zegt, over degene die het beeld heeft gecreëerd."
Meneer Hadj
Meneer Hadj is docent, columnist, podcastmaker en spoken word-artiest. In al die rollen staat de taal centraal: “Achter kunst en pedagogiek gaat een scheppingsverhaal schuil, dat ver verwijderd is van kunstmatige intelligentie en algoritmes die ons leven lijken te dicteren. Voor mij gaat het steeds weer om de vraag aan welk verhaal je samen wilt bouwen. Woorden zijn daarin een belangrijk instrument: ze nodigen uit tot kwetsbaarheid in de ontmoeting met de ander, ook op de plekken waar het soms kan schuren. Taal helpt ons de gelaagdheid van ons menszijn te ontrafelen, in de hoop dat het ons dichter bij elkaar brengt: in het klaslokaal en op al die plekken waar kunst ons verbindt.”
Ricky Doornbos
Ricky Doornbos werkt als leerkracht groep 5 op een basisschool in Rotterdam Zuid. Als zij-instromer; hiervoor werkte hij aan de Willem de Kooning Academie en daarnaast is hij documentair fotograaf. “In mijn kunstpraktijk ligt een doos met documentaire contactafdrukken van negatieven naast een stapel onderzoeksnotities, schetsen en historische boeken. Voor bezoekers lijkt dit misschien rommelig, onaf. Voor mij toont het de kern van mijn praktijk: het proces van onderzoek, van zoeken, van het stellen van vragen waarop ik nog geen antwoord heb.” In het primair onderwijs ervaart Ricky hoe het sturen op resultaat het proces soms in de weg kan zitten. Het getoonde werk, uit de serie live for the future, long for the past die hij in Hong Kong maakte, is prachtig. Minstens zo interessant is de doos met de contactafdrukken, gesorteerd op YES, MAYBE en NO.
ManHong Lam
ManHong Lam werkt als educatief ontwerper voor de VoorleesExpress. Tijdens haar master Kunsteducatie aan de HKU ontwikkelde ze dit educatieve spel. Ze liet zich daarbij inspireren door het gedicht 100 talen van een kind van Loris Malaguzzi: “Ik geloof dat creativiteit een fundamentele kracht is die essentieel is voor ons mens-zijn en onze verbondenheid met anderen. In deze rol zie ik mezelf als een archeoloog van mogelijkheden – ik graaf niet naar problemen, maar naar verborgen talenten en onontdekte krachten. Ik werk in omgevingen waar diverse werelden elkaar ontmoeten en waar culturen, talen en perspectieven in dialoog gaan. Deze ontmoetingen brengen niet alleen verschillen aan het licht, maar vormen ook een bron van verrijking. Wat op het eerste gezicht frictie lijkt, blijkt vaak een kans om nieuwe verbindingen te smeden.”
Emma van Beek
Emma van Beek is docent aan de Willem de Kooning Academie en ziet zichzelf vooral als verzamelaar. Met haar fotocamera vangt ze beelden die haar fascineren, zonder daar direct een resultaat in na te streven. Zo fotografeerde ze ook ooit een aantal wachtende mannen in of voor winkels, wat leidde tot het werk dat ze in Dokhuis exposeert: no judgements only observations. Dat kijken zonder te oordelen niet altijd even makkelijk is, ziet ze terug bij haar studenten aan de opleiding die ze zelf ook volgde. Het vergt oefening om niet te vertrekken vanuit het gewenste resultaat, maar te vertrouwen op het proces dat tot dat resultaat kan leiden.
Sergio Gomes
Sergio Gomes is docent Burgerschap aan het Da Vinci College in Dordrecht. Daarnaast werkt hij bij de Kunst- en Vliegfabriek in Charlois met jongeren uit de straatcultuur. Waar hij het zelf in zijn jeugd ook niet bepaald makkelijk had, vond hij in muziek een vorm om zich te uiten en zich te verbinden aan zijn omgeving. Nu neemt hij op zijn beurt jongeren mee de studio in. Dat start vaak, vertelt Sergio, met grimmige verhalen – ze voelen zich afgewezen. In de studio vindt hij ingangen om het ook over andere thema’s te hebben en is de docent Burgerschap nooit ver weg: “Ze hebben gezien dat ik het kan, dus kunnen zij het ook. Ik zie dat ze zich uiteindelijk verantwoordelijk gaan voelen voor hun omgeving.”
Bekijk hier het videoportret van Sergio Gomes:
Delen: