24 Twintig jaar NIVOZ In 2003 begint het Nederlands Instituut voor Onderwijs en Opvoedingszaken (NIVOZ) tamelijk eenduidig, als ‘het instituut van Luc Stevens’ na zijn vertrek uit de universitaire wereld. Een instituut dat het pedagogische, het relationele, wil benadrukken in een nationale onderwijscultuur waaruit het pedagogische als aandachtsterrein goeddeels verdwenen is. Luc Stevens – van huis uit orthopedagoog – heeft een grote staat van dienst. Zijn publicaties zijn vanzelfsprekend voor lerarenopleidingen; tienduizenden leraren en schoolleiders heeft hij in lezingen of anderszins geïnspireerd. Stevens’ signatuur is herkenbaar in vele stromingen van het onderwijs. In grote lijnen is te stellen dat Luc Stevens van het als orthopedagoog ‘behandelen’ van jongeren met gedrags- en motivatieproblemen is opgeschoven naar het ‘voorkomen’ van die problemen. Dat doet hij door duidelijk te maken wat de consequenties voor het onderwijssysteem zouden zijn als je de behoeften van alle jongeren serieus neemt. Van ‘curriculum’ schuift hij op naar ‘de leerling’. Stevens krijgt in zijn academische carrière steeds meer moeite met de verwording van de sociale wetenschappen tot een smalle positivistische cultuur van meten en afrekenen. Dat is een jas
RkJQdWJsaXNoZXIy MjUzMjc=