NIVOZ Jaarverslag 2020

89 We blijven zoeken. Je wilt niet dat deze jongeren gaan uitvallen. De meesten hebben al een moeilijke start. Het is zo niet eerlijk vanuit welke situatie zij hun leven moeten opbouwen. We werken met een ingewikkelde doelgroep, in een wijk waarin veel onderhuids gebeurt. Dus er liggen veel gevaren op de loer. Hoogvliet is een deelgemeente in Rotterdam. Er zijn veel eenoudergezinnen. De school staat in een kansarme buurt, met een hoog cijfer aan alcohol– en drugsmisbruik, met veel moeders die met uitkeringen vaak veel kinderen moeten grootbrengen, ouders die zelf een verstandelijke beperking hebben en zoveel bijkomende problemen: borderline, armoede…Ongeveer vijftig procent van onze leerlingen heeft actief of passief binding met criminaliteit. Jongeren kunnen in een half uurtje 50 euro verdienen in de wijk, door iets te leveren, te brengen of te verplaatsen. Het is door de coronamaatregelen het voorbije jaar veel aanpassen geweest. Laat ik maar met de voordelen beginnen. Het scheelt me enorm veel reistijd om bepaalde externe meetings online te doen. En ik zie dat sommige ouders het ook minder bedreigend vinden als ze thuis zitten, op de eigen bank, in plaats van dat we ze met alle- maal externen op school ontvangen. Dat gebeurt bij een crisissituatie, maar ook bij een regulier multidisciplinair overleg. Iedereen die maar betrokken kan zijn bij het gezin zit erbij: jeugd- bescherming, reclassering, leerplicht, een arts, mensen van het wijkteam etc. Wat vinden de ouders zelf prettig? Videobellen, via Teams? Ik vind het fijn dat ik ze die keus kan geven. Maar ik mis in het contact ook heel veel. De gouden regel op onze school is ‘zonder relatie, geen prestatie’. Dat verwoordt zo goed hoe wij willen werken. Alles werkt beter als je goed met elkaar omgaat, als je open en transparant bent over je bedoelingen. Maar ik kan nu heel veel skills niet toepassen. Non-verbale signalen lees je minder goed, ik heb normaal een ouder in de gang al een VIP-behandeling gegeven. En daar gebeurt het al. Zal ik eerst eens lekker een bakkie koffie voor je inschenken ? Je maakt al snel een praatje. Je moet investeren in momenten dat het niet nodig of noodzakelijk is. Dan bouw je die relatie op. En dat missen we. Dus dat moet je op een andere manier voor elkaar krijgen. Ik probeer het, ik app ouders daarom heel veel tussendoor. Stuur heel veel “duimpjes omhoog”. Dat zijn die korte momenten waardoor ze misschien denken: ‘Het komt goed, ik hoef niet zo bang te zijn. Mevrouw van Liempd gaat ons helpen.’ Het is aanpakken geblazen, maar tot nu toe lukt dat nog wel. Met gedrag van jongeren ‘lezen’ vind ik het nu wel lastig. Al heb ik maar een minuutje tijd, dan kijk ik al uit het raam wat er op het plein gebeurt en die indrukken neem je allemaal mee. Normaal haal ik ze uit de klas, schiet ik ze tussendoor aan, kon ik op de gang even snel… Als je hoort gillen, ga je er meteen op af, dan heb