Nivoz Jaarverslag 2019

63 • • • Het lijkt zo vanzelfspre­ kend… autonomie verlenen aan kinderen. Bij de start van de masterclass die mijn NIVOZ-collega Merlijn Wentzel in het voorjaar van 2019 tot drie keer toe geeft aan geïn­ teresseerde leraren, leven er echter veel vragen en twijfels bij de deelnemers. ‘Er is een verschil tussen willen en kun- nen’ en ‘ Het kan ingewikkeld voor kinderen zijn’, zo vang ik wat geluiden op. De volgende dag sta ik met mijn kleinkind van twee jaar op de trap. Haar ‘Nee, nee’ en ‘Wil niet naar boven’ klinkt luid en duidelijk en ze stort zich huilerig op een tree. Mijn geduld verliezend denk ik terug aan het gesprek over het waarom van autonomie verle­ nen aan kinderen. Kinderen zoeken vanaf hun tweede jaar naar een balans tussen hun eigen behoeften en de grenzen die volwassenen stellen. Voor een evenwichtige ontwikkeling is het goed dat kinderen hun zone van naaste ontwikkeling mogen ontdek­ ken. Dus ja, vuurtje stoken en in een boom klauteren is goed. Maar wel met jou als vertrouwde begeleider erbij. Dan durven ze die grenzen te verleggen en zijn ze trots om dingen zelf te doen. Merlijn Wentzel zegt: ‘Kinderen die deze kansen niet krijgen, leren hulpeloosheid aan en moeten deze periode alsnog inhalen als ze op school zitten. Het zijn de kinderen die aan hun leraar vertellen: “De A kan ik nog niet zeggen”. Die kinderen zitten nu bij jou in de groep.’ Dit inzicht nestelt zich diep van binnen bij mij. Deze oma realiseert zich op die trap dat dit (weer) een kans is voor mijn kleinkind om haar eigen keu­ zes te maken. ‘Wil jij slapen of wil jij beneden blijven?’, vraag ik. Ze gaat er eens voor zitten. ‘Slapen’, zegt ze. Ze draait zich om en in een mum van tijd is ze boven. • • • Rikie van Blijswijk (Weer) een kans