Nivoz Jaarverslag 2019

52 • • • We zitten te lunchen tijdens de vijfde bijeenkomst van het traject pedagogisch leiderschap en schoolleider René vertelt over een moment van de voorbije week waar hij n.a.v. de kennis uit die studieochtend (we spraken over het belang van veiligheid om het potentieel te kunnen benutten) een inzicht krijgt hoe te handelen in een situatie die zich in zijn praktijk had voorgedaan. René had zich voorgenomen tijdens een teamvergadering aanwezig te zijn, vooral te luisteren en de mensen ruimte te geven het zelf te doen. Hij vertelde hoe hij op z’n handen moest zitten om niet in te grijpen, omdat er niet op tafel kwam wat er echt speelde. Mensen gingen er in kringetjes omheen. Te spannend om het aan te raken, zo zei hij. Achteraf gaf het een onbevre­ digend gevoel. Had hij er goed aan gedaan niets te zeggen? In de ochtendbijeenkomst ontdekte hij dat het in pedago­ gische zin nodig was geweest ommensen bij de plek van het ongemak te brengen, zodat dat ongemak er mocht zijn en dus besproken kon worden. Hij zegt: ‘Er zat een olifant in de kamer en iedereen deed alsof die er niet was.’ ‘Hoe zou je het nu doen?’ vroeg ik in het gesprek dat eruit volgde. Hij zei: ‘Ik zou mis­ schien alleen maar hoeven zeggen: “Jongens, volgens mij staat er nog een olifant in de kamer. Zullen we die eens betrekken bij het gesprek?” En dan mijn mond weer houden. Dan zou benoemd zijn, wat nog niemand kon benoemen en gaf het de nodige richting aan het vervolg. Dat zou vei­ ligheid hebben gegeven, want het niet benoemen, houdt de onveiligheid in stand.’ • • • Suzanne Niemeijer Een olifant