Face your fears

1 augustus 2017

COLUMN - Accepteer ik ieder kind wel zoals het is? Of vel ik ongemerkt een oordeel en handel ik daar ook naar? Lotte Meekers - leerkracht op de Geert Groteschool in Zwolle - schreef op wat het traject Pedagogische Tact met haar gedachten en daden deed. 

'Daar gaan we weer!'
'Wat een dag…!'
'Niks mee te beginnen vandaag!'


Zat ik na 6 jaar kleuters al vastgeroest in een stramien? Mijn God, soms had ik me het onderwijs heel anders voorgesteld…. Waar is de tijd gebleven dat je als leerkracht vooral met kinderen bezig was? En niet alleen maar met allerlei organisatorische zaken, vergaderingen, overleggen etc. ?

BAM! Daar kwam 'Pedagogische tact' mijn leven binnen denderen. Het deed al mijn overtuigingen op zijn grondvesten schudden. Er werd me een soort 3D-bril opgezet. Ineens waren daar allerlei facetten van kinderen die me schijnbaar volledig ontgaan waren. En ook ik zelf werd niet gespaard. Alles kwam door die bril ineens wel heel snel op me af. Af en toe schrok ik er zo van dat ik maar een poging deed om weg te duiken. Maar ja, schiet je daar iets mee op?

Face your fears, stop running! Waar was ik eigenlijk ineens zo bang voor? Het liep toch eigenlijk al jaren prima? Niet echt noemenswaardige klachten, kinderen voelden zich prettig en ik zelf had het ook wel naar mijn zin. Dat ik het al die jaren “verkeerd” aangepakt had? Nee, dat was het niet. Het was het gevoel dat een enorme voet me uit mijn comfortzone schopte.

En ja, na die eerste bijeenkomst van het traject was er geen weg meer terug. 'Time to change'. Grappig hoe helder sommige dingen ineens leken en hoe wazig andere zaken, die ik voorheen zo scherp in beeld had. Kan wel stellen dat ik als leerkracht even volledig binnenstebuiten gekeerd werd. Ik ben weer echt gaan kijken naar ieder kind. Accepteer ik ieder kind wel zoals het is? Of vel ik ongemerkt een oordeel en handel ik daar ook naar? De afgelopen weken heb ik naar ieder kind gekeken alsof het net bij me in de klas was gekomen. Waar liggen de krachten, interesses, kwaliteiten etc. van het kind? Wat is lastig voor dit kind? Door welke factoren zou dit kunnen komen en hoe zou ik dit een positieve wending kunnen geven?

Kortom; een voor mij heel intensief proces dat echt met vallen en opstaan gaat. De ene keer boek je succes en de andere keer krab je jezelf nog eens drie keer achter je oren en blijf je met één groot vraagteken achter…

Stijn, een energieke, vrolijke druktemaker. Hij houdt niet van dingen die moeten. Wie eigenlijk wel? Ik wil  echter als leerkracht ook zien hoe een kind omgaat met zo’n situatie. Je zult namelijk nog heel veel gaan ‘moeten’ op school. Ik kies ervoor om Stijn in de schrijfhoek te laten werken. Ondertussen neem ik de CITO af met een aantal andere kinderen. Na een minuut of tien tekenen (er is nog geen letter geschreven door Stijn) is de lol er voor hem wel af en gaat hij door de klas dwalen. Gaat eens peilen of er nog hulp bij de pc’s nodig is. Kinderen die met constructiemateriaal bezig zijn, hebben volgens hem duidelijk wat aanwijzingen nodig. Huishoek is ook altijd gezellig om even een bakkie te doen en na wat omzwervingen van zandtafel tot verfbord belandt hij dan toch weer bij de schrijfhoek. Hij kijkt wat nukkig en gaat vragen aan de stagiaire of het al tijd is om te eten, want hij is moe van het werken en heeft trek.

En dan komt het binnen hoor! Het lampje boven mijn hoofd gaat branden en ik roep Stijn bij me. Ik pak zijn hoofd vast en fluister wat in zijn oor. Huppelend gaat hij met een lach op zijn gezicht aan de slag in de schrijfhoek. Zo is hij zeker een minuut of vijftien met de tong uit zijn mond aan het schrijven.

Wat ik in zijn oor gefluisterd heb?

'Stijn zou jij me alsjeblieft willen helpen? Ik ben druk met de CITO en hoorde dat jij al behoorlijke trek hebt. Als jij nou even op een papier schrijft: 'We gaan eten en drinken!' Maak ik nog even dit boekje met de kinderen af en zijn we tegelijkertijd klaar. Dan mag jij zo aan de hele klas voorlezen wat jij geschreven hebt.'

Trots leest Stijn zijn 'geheime' bericht voor aan de klas en roept: “JOTTUM!”Dit zegt Stijn alleen wanneer hij heel blij is.

Lotte Meekers is leerkracht groep 1-2 van de Geert Groteschool in Zwolle, deelnemer van het traject Pedagogische Tact in 2010-2011.